Als uw kind op de verkeerde valt

Wat kunt u als ouder doen als uw kind vastzit in een probleemhuwelijk of een slechte relatie? Uw verstand zegt: niet moeien, het is zijn/haar leven! Uw hart daarentegen voelt pijn en schreeuwt om actie.

We moeten ons geen illusies maken: onverschillig of neutraal blijven in zulk een situatie kunnen we niet. Daarvoor voelen we ons als ouders nog veel te veel betrokken bij onze volwassen kinderen – ook al zijn die al de 30 voorbij.

“Het is koorddansen”, zegt gezinstherapeute Diane Van den Bergh. “We moeten een moeilijk evenwicht zoeken tussen ons verstand en ons hart. Ja, we mogen ons moeien en onze bezorgdheid uiten, zolang we ons beperken tot echt gemeend medeleven en zolang we ons kind niet gaan beoordelen of veroordelen. Als we negatieve commentaren geven of zonder overleg tussenkomen, kan onze bemoeienis juist het omgekeerde effect hebben: de relatie met ons kind kan verzuren en zelfs tot een breuk leiden. Met de beste bedoelingen kunnen we elkaar dan kwetsen, zeker als de relatie met ons kind vooraf al niet zo best was.”

Loskomen vergt tijd

Meeleven dus, vooral nooit veroordelen en tegelijk afstand bewaren. “Om het een beetje cru te stellen: ieder kind heeft recht op stommiteiten”, meent onze deskundige. “Ook wij zijn ooit met ons hoofd tegen de muur gelopen, dat hoort nu eenmaal bij volwassen worden. We moeten het onze zoon of dochter niet te gemakkelijk maken en de oplossing in zijn/haar plaats zoeken. Hij of zij moet de verantwoordelijkheid voor de eigen daden en beslissingen nemen. Wij kunnen morele steun geven en er vooral op vertrouwen dat hij of zij sterk genoeg is om uit die slechte relatie te geraken en een nieuw leven op te bouwen.”

Als buitenstaanders kunnen we de situatie trouwens niet altijd goed inschatten. Het jonge koppel kent misschien zware financiële problemen en maakt vaak ruzie, maar houdt toch nog zielsveel van elkaar. Diane Van den Bergh: “Toegegeven, jonge mensen stappen tegenwoordig niet meer noodzakelijk in een relatie voor het leven, maar iedereen blijft even hard de behoefte hebben om met een partner een veilige en hechte band te beleven. Een breuk is en blijft voor hen even pijnlijk als vroeger. Als we zien dat ons kind in een slechte relatie zit, hebben we als ouders de neiging om te zeggen: ga weg bij hem of haar – en liefst vandaag nog. Maar we vergeten dat loskomen van elkaar een lang proces vergt.”

Op de basisregel ‘meeleven, maar niet actief tussenkomen’ ziet de gezinstherapeute één uitzondering: wanneer er duidelijk gevaar bestaat voor de fysieke integriteit van ons kind of ons kleinkind. Bijvoorbeeld in het geval van huiselijk geweld of psychische terreur door de partner. Naargelang het geval kunnen we als ouders dan een hulpverlener (de huisarts bijvoorbeeld), een familiaal bemiddelaar of zelfs de politie inschakelen. Of eventueel gaan praten met de probleempartner.

Ludo Hugaerts

“Ieder kind heeft recht op zijn stommiteiten”