© FRANK BAHNMÜLLER

Agnès Rammant brengt kunst naar detentie

Toen ik voor het eerst een gevangenis binnenstapte, besefte ik dat mensen er belanden door omstandigheden. En dat ik me in een bevoorrechte positie bevind omdat ik als kind al met kunst in aanraking kwam.” Het zette kunsthistorica Agnès Rammant (70) er 20 jaar geleden toe aan de vzw Art without Bars op te richten. De vereniging geeft creatieve workshops aan (ex-)gedetineerden en aan geïnterneerden. “Deelnemen aan kunst en cultuur maakt mensen bewust dat ze tot een gemeenschap behoren. Dat aspect ontbreekt vaak in gevangenissen. Daar moet orde en discipline heersen. Terwijl kunst net bevrijdend kan werken.”

Onlangs bracht Agnès een bezoek aan een gevangenis in Peru, waar de Belgische priester Hubert Lanssiers baanbrekend werk deed. “Daar heeft men minder penitiaire beambten nodig omdat de gedetineerden er bezig zijn met kunst en ambachten. Ze hebben inspraak, mogen een handeltje opzetten. De gevangenen zijn er weerbaarder en solidair met elkaar.” Dat sterkt Agnès in de huidige aanpak van de vzw om meer rond participatieve kunst te werken. “Ons jongste project was een workshop schaduwtheater. De kunstenaars werkten samen met de geïnterneerden naar een voorstelling toe. Dat toonmoment is belangrijk. Je wil de buitenwereld tonen waaraan je gewerkt hebt en zo jouw kijk op de wereld geven.” De vzw wil nu zijn kennis hierover delen met de zorgverstrekkers in de instellingen, zodat kunst deel wordt van het leven van de (ex-) gedetineerden en geïnterneerden. “We evolueren naar een kenniscentrum. Ik heb ontdekt dat iedere mens die in de gevangenis zit ervoor open staat om iets nieuws te leren. Als je in zo’n situatie zit, wil je je herbronnen. Onze kunstprojecten tonen dat mensen die gefaald hebben in staat zijn om tot nieuwe inzichten te komen.”

WWW.ARTWITHOUTBARS.BE

Agnès Rammant brengt kunst naar detentie
© WIM KEMPENAERS

Luss Gobbaert toert met de Vespa

Noem het gerust een late Vespa-roeping. Luss Gobbaert (70) droomde jaren van het Italiaanse statussymbool, maar was al 60 toen hij zich zijn eerste exemplaar aanschafte. “Er was altijd wel een reden om de aankoop uit te stellen: te druk, te slecht weer, andere prioriteiten...”, zegt Luss. “Voor mijn 60ste verjaardag kreeg ik van mijn vrouw en kinderen toch het exemplaar waarvan ik droomde. Sindsdien is de Vespa een vast gegeven in mijn leven. Het heeft ook wel iets met jeugdsentiment te maken. Ik was, en ben nog altijd, een grote Beatlesfan. Die werden de Mods genoemd én reden met een Vespa.” Begin jaren 60 waren Vespa’s erg populair in ons land. Ze verdwenen even uit de belangstelling, maar nu is de Vespa-hype weer helemaal terug. Luss beperkt zich niet tot zondagse uitstapjes, hij wil meer. Zeven jaar geleden reed hij met 20 Vespa-fanaten van Barcelona, via Marokko en Mauritanië, naar Dakar in Senegal. “Het was een echt avontuur. Vooral de ritten door de woestijn waren moeilijk. Op vier uur tijd legden we amper 50km af.”

Na die trip had Luss de smaak pas goed te pakken. Voor zijn 70ste werkte hij een Magical nr. 7 tour uit. Zeven werd de leidraad van een trip die hem via Portugal, Spanje, Zuid-Frankrijk, Rome, Oostenrijk, Tsjechië en Duitsland terug naar België bracht. Hij deed er anderhalve maand over. “Bedoeling was om 7.700km door zeven landen te doen”, zegt Luss “Het zijn er wat meer geworden. De uitgestippelde route bleek 8.600 km lang en met alle zijsprongetjes erbij stonden er uiteindelijk 10.700 km op de teller. Het was een onvergetelijke ervaring. Niet alleen door de schitterende landschappen, maar ook door de mensen die je ontmoet. Het is opvallend hoe hoffelijk en vriendelijk men overal is.” Van zware valpartijen bleef Luss gelukkig gespaard. “Er zijn twee soorten Vespa-rijders: zij die gevallen zijn en zij die gaan vallen. Op twee wielen is het inderdaad altijd wat gevaarlijker.” Of hij nog plannen heeft voor zijn 80ste. “Ik denk aan een trip naar Rusland. Met mijn Vespa op het Rode Plein staan, dat blijft toch een droom.”

Agnès Rammant brengt kunst naar detentie
© WIM KEMPENAERS

Herman De Ridder breekt records

Het Belgische uurrecord baanwielrennen voor 80-plussers werd wel héél scherp gesteld door Herman De Ridder (82). Hij maalde 37,046 kilometers af in een uur tijd, ruim 3km meer dan de vorige recordhouder. “Zo’n idee groeit langzaam. Ik was met mijn wielerclub op stage in Mallorca en kon redelijk vlot mee. Victor Campenaerts had net het wereldrecord gebroken en mijn ploegmaten schertsten dat ik een aanval moest doen op het record bij de 80-plussers. Toen ik later zelf liet vallen dat ik dat record inderdaad zou kunnen breken, was het hek van de dam. Er werd een team met een cardioloog en een coach samengesteld om me te helpen trainen.” Wat begon als een grap, mondde uit in een intensief trainingsschema van vier maanden. “Ik wou mijn grenzen nog eens verleggen. Ik heb altijd gelopen en gefietst, maar pas na mijn pensioen kon ik mij daar echt op toeleggen. En, hoewel ik dat niet meer verwachtte, kon ik mijn conditie nog aanzienlijk verbeteren. Ik wou weten of dat op mijn 82ste ook nog zou lukken.”

Herman moest van de coach vooral zijn hartslag onder controle leren houden door aan intervaltraining te doen: meer spurtjes, kortere ritten maar wel aan een hogere snelheid,... Het leverde meer dan het verhoopte resultaat op. “Ik wist dat ik het kon, maar je weet nooit wat stress met je doet. Op zo’n piste rijden met een tijdritfiets is niet makkelijk. Er waren bijna 400 supporters meegekomen naar het wielercentrum in Gent. Die hebben me werkelijk over de streep geschreeuwd.”

“Veel zestigers spraken me na dat record aan: zij hopen dat ook nog te kunnen op hun 80ste. Wel, als je blijft bewegen en je lichaam een beetje blijft uitdagen, dan kan je gezond ouder worden. Niet iedereen moet zo intensief fietsen als ik. Bewegen, dat is ook wandelen of in de tuin werken. Ben je het gewend om 5km te stappen, probeer dan eens 8km af te leggen. Je zal merken dat het lukt en achteraf heel tevreden zijn over je lichaam. Dat is wat telt. Om dat idee uit te dragen, hebben we met de overschot van het sponsorgeld een fietstraining voor 60-plussers georganiseerd. En ik ga ook meewerken aan een cursus laagdrempelig bewegen voor ouderen.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content