6x op de Lappen

Eindeloze vlaktes, kou, cultuur en wildernis. In Lapland staan ze garant voor avontuur. Van snelle tochten op de sneeuwscooter en hilarische momenten op de huskyslee, tot verwondering over de ongetemde natuurpracht en de vergeten Sami-cultuur.

Lapland strekt zich uit over het noordelijke deel van Noorwegen, Zweden, Finland en Rusland. Dit is de thuishaven van de Sami, de laatste inheemse bevolkingsgroep van Noord-Europa die een eigen cultuur en taal onderhoudt. Wij trokken naar Fins Lapland, de meest noordelijke provincie van Finland, die zich grotendeels boven de poolcirkel bevindt.

Tijdens de wintermaanden vriest het hier continu met uitschieters tot -30°C, maar de gevoelstemperatuur ligt gelukkig een stuk hoger. Het is immers een droge, windstille koude. In december en januari laat de zon zich maar enkele uren zien, maar dankzij de sneeuw hangt er wel een magische twilightsfeer. De ideale periode voor wintervakanties en om het befaamde noorderlicht te spotten, situeert zich tussen midden januari en midden maart.

1. Op huskysafari

Een oorverdovend gehuil, gejoel en geblaf stijgt op, wanneer we de grootste huskyboerderij van Europa bezoeken in Harriniva. Husky’s gaan zonder ophouden wild tekeer. Ze willen er zo graag vandoor! Elk huskyteam bestaat uit zes honden die niet zomaar lukraak worden samengezet. Dominante honden staan vooraan, zij die het zwaarste trekwerk verrichten achteraan. “Een beetje zoals in het echte leven”, grapt de begeleider.

De belangrijkste regel is: laat je slee nooit alleen. Zorg ervoor dat altijd iemand op de rem staat tijdens een pauze, anders gaan honden én slee ervandoor. Rijden gebeurt in duo: de ene bestuurt, de andere zit op de slee. Wat de gids er vooraf niet bij vertelt, is dat de honden zo nu en dan al rennend hun gevoeg doen. De thermische pakken die we vooraf krijgen, zijn gelukkig ook daartegen bestand. Zodra het eerste team vertrekt, verstomt het geblaf en glijden de hondensleeën de naaldbossen in en uit. Je hoort alleen nog het hijgen van de lopende honden, hun poten op de knerpende sneeuw, en verder de stilte van het steeds veranderende witte landschap.

Ons hondenteam is jong en een tikje onervaren. Wanneer een hond struikelt, gaat de rest eroverheen en zitten we plots met een kluwen aan touwen en heen en weer springende husky’s. “Hoort erbij”, verzekert de gids, die de dieren al snel heeft ontward. Na een paar kilometer hebben we de sleetechniek te pakken en durven we de teugels wat vieren om te genieten van het natuurdecor.

2. Spanning op de sneeuwscooter

Het gevoel van Route 66 on ice. Zo voelt het wanneer we goed ingeduffeld op de sneeuwscooter doorheen het witte landschap cruisen. Met de besturing zijn we snel weg, maar je moet voortdurend alert zijn, want op lange rechte stukken gaat de snelheid fors de hoogte in. Mijn zintuigen staan instant op scherp om zoveel indrukken tegelijk te verwerken. Communiceren gebeurt met handgebaren waarmee de gids aangeeft dat we moeten vertragen of versnellen. Ecologisch voelt het als vloeken in de kerk, maar tal van deze prachtige routes en afgelegen gebieden zijn uitsluitend met de scooter bereikbaar.

3. Sleeën met rendieren

Wie Lapland zegt, zegt rendieren. In Fins Lapland wonen meer ‘reindieren’ dan mensen. De dieren bezitten hier een bijzondere status. Ze zijn half wild, half gedomesticeerd en dragen zonder uitzondering een oormerk. Elk rendier heeft een eigenaar.

Van de dieren gaat weinig verloren: ze worden bereden, gegeten, gekweekt en ook hun huid is gegeerd. Rendiervlees staat bekend als een van de gezondste vleessoorten ter wereld, omdat de dieren zich vooral voeden met wilde bessen en mossen. Wat wij proefden, spreekt dat alvast niet tegen.

Een tochtje met een rendierslee is een tikje avontuurlijker dan met husky’s. Verschillende rendierboerderijen bieden trips aan met de beesten. Wij namen onder een warm fleecedekentje plaats in de slee van Sami-boerin Johanna. Haar rendier gaat er meteen met een rotvaart vandoor en slingert behendig langs de smalle paadjes in het bos, om dan koers te zetten richting weiden. Maar er zijn ook rustige wandeltochten, waarbij je vanuit de rendierslee de omgeving verkent.

4. Logeren onder een hemel van ijs

Zo’n 28 kamers, een trouwkapel en een ijsrestaurant op hoog niveau. Dat ontdekken we onder het dak van Snow Village, een volledig uit artificieel ijs opgetrokken iglohotel dat elke winter opnieuw wordt gebouwd. De app Noorderlicht alarm laat ons weten dat het deze nacht wel eens prijs zou kunnen zijn. Helaas schuift een wolkendek voorbij waardoor de aurora borealis ons toch nog ontglipt.

Mijn bibbernacht in de ijskamer, omgeven door prachtige ijssculpturen, is er eentje om niet licht te vergeten. Bij -5°C kruip ik met thermisch ondergoed in een warme isolerende slaapzak op een bedje van ijsblokken. Het vriesweer laat me tot mijn eigen verbazing slapen als een roos, al kwam de ober die me wekte met een warm glas bessensap net iets te vroeg.

5. Santa Claus het jaar rond

Liefhebbers van kerstsfeer kunnen zich het jaar rond tegoed doen aan Jingle Bells in Santa Claus Village, vlakbij Rovaniemi. Toegegeven, wij hadden onze bedenkingen bij dit mini-Disneyland in de sneeuw. Maar een meet-and-greet met de Kerstman is toch iets bijzonders, zeker voor wie met jonge kinderen reist. Voor je de man live de hand kan schudden, mag je even door zijn museumwoning wandelen. Tijdens de kerstdagen durven de wachttijden hier wel oplopen.

Santa Claus zelf blijkt een ware polyglot, die zijn gasten erg hartelijk begroet in hun eigen taal. Commercieel? Zeker, maar zelfs grote kinderen krijgen van zoveel warmte een instant goed gevoel. Wil je nadien nog van je ontmoeting nagenieten of wil je thuisblijvers laten meevolgen via de webcam, dan kan dat via de website www.santaclauslive.com.

In het postkantoor van Santa Claus kan je het jaar rond ook kerstkaarten met een extraatje versturen. Santa’s helpers zorgen er immers voor dat je wenskaartjes precies tegen 24 december in de bus vallen bij je geliefden, afgestempeld in de woonplaats van de Kerstman.

6. Laps buffet en mysterieuze Sami

Naar schatting 6.000 Sami leven er vandaag nog in Fins Lapland. Zij zijn erkend als Unesco Werelderfgoed en via taallessen en musea zoals in Levi, tracht men deze cultuur levend te houden. De naam Lapland, die door buitenstaanders werd gegeven, ervaren de Sami als een grove belediging. Zij verkiezen Sami Land.

Overleven in dit taaie klimaat vergt stevige kost. In een gezellige kota, een soort tipi, smullen we van een Laps buffet met in de hoofdrol rendier op alle mogelijke wijzen: als kebab, worst, gegrild en geroosterd, aangevuld met verse zalm die voor je neus à point gerookt wordt op een houtvuur.

KARI VAN HOORICK

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content