10 Leve de flitspalen!

Zestien jaar was onze zoon toen hij in 1993 op zijn fiets van de weg werd gemaaid. Hij werd met opzet doodgereden door een onevenwichtige wegpiraat die besloten had zijn auto als wapen te gebruiken. 180 000 geschokte mensen tekenden toen een petitie. En die petitie leidde tot de oprichting van de Vereniging van Ouders van Verongelukte Kinderen.

Zes volle jaren heeft het mijn vrouw en mij gekost om die zinloze dood een plaats te geven in ons leven. Wie het zelf niet heeft meegemaakt, kan niet vermoeden wat een dodelijk verkeersongeval teweeg brengt in een gezin. Ook als het slachtoffer de snelheidsduivel is die zijn dood als het ware zelf gezocht heeft. Onze vereniging kent vele voorbeelden van huwelijken die op de klippen zijn gelopen omdat het koppel de verkeersdood van zijn kind niet kon verwerken.

Het nieuwe Charter voor een Veiliger Verkeer wil de helft minder verkeersdoden in 2015. Dat zijn dus 500 drama’s minder en daar tekenen we graag voor. Onze vereniging heeft bij alle politieke partijen gelobbyd om het charter te ondertekenen. We zijn dan ook blij dat ze het allemaal gedaan hebben. Alle punten in het charter hebben hun belang, maar voor mij is het opnemen van de verkeerskennis in de eindtermen van het middelbaar onderwijs misschien wel het belangrijkste. Zo verminderen we de kans op racers en wegpiraten.

Natuurlijk heb ik dromen die verder gaan dan dit charter. Als we alle zware vrachtwagens konden weren uit onze dorpskernen, zou dat vele ongevallen, zeker met fietsers, voorkomen. Zou onze economie stilvallen als die trucks, zoals in Frankrijk, een omweg van een paar kilometer moeten maken? Mag ik dromen van zondagen waarop iedereen maximaal 90 km per uur mag rijden? En als de kranten nu eens elke week het verhaal van een gezin met een verongelukt kind brachten?

In 1993 waren de geesten niet rijp voor gedurfde maatregelen in het verkeer. Vandaag ligt dat duidelijk anders. De mentaliteit van de Belgen is voelbaar aan het keren. We rijden met zijn allen voorzichtiger en minder snel. Het aantal zware ongevallen is aan het dalen. We moeten wel durven toegeven dat dit in de eerste plaats aan de sterk gestegen pakkans te danken is. Ik ben graag bereid op elk kruispunt te staan met een spandoek met de tekst “Leve de flitspalen!”. Die staan er niet om automobilisten te beboeten maar om mensenlevens te redden. Daarom hebben we bij vele van deze palen onze “saveborden” geplaatst.

Als onze mentaliteit verder in die zin blijft veranderen, heeft het korte leven van Wouter misschien toch zin gehad.

Paul Vande Walle – Vlaams voorzitter Vereniging Ouders van Verongelukte Kinderen