Anne Vanderdonckt

Mag je fonduen voor de feesten?

Anne Vanderdonckt
Anne Vanderdonckt Redactiedirecteur van Plus Magazine

Anne Vanderdonckt observeert de maatschappij, haar evoluties, haar vooruitgang, haar inconsistenties. Ze deelt met u haar twijfels, haar vragen, haar enthousiasme. En als ze ergens de draak mee steekt, dan is het met zichzelf.

Het is dé vraag die menig Zwitser bezighoudt op sociale media: mogen we in Covid-tijden fondue eten? De meest eminente virologen – zijn ze dat niet altijd? – bevestigen: met de kaas loop je geen enkel risico op besmetting, geen enkel virus overleeft deze hitte. Het gevaar van dit gerecht dat we zo graag delen, zit hem in het samen praten, lachen, zingen. Want een fondue, dat is geweten, wordt geblust met Fendant. Dus: fondue, ja, maar met je bubbel. En we bedoelen hier niet de sprankelende belletjes van de Fendant.

Enkel je bubbel, dat is balen! Een groot gezelschap aan tafel wordt de grote afwezige in deze feestperiode. En dat is wellicht wat we het hardst zullen missen. Een maaltijd delen vervult sinds mensenheugenis immers een essentiële rol. Die was bij aanvang erg prozaïsch. Toen de koelkast nog niet bestond, liet je de mammoet niet verpieteren, je deelde hem, zodat niets verloren ging.

Samen eten prikkelt de tong, en niet enkel omwille van de smaak. Aan tafel leg je je harnas af en neem je mekaar in vertrouwen. Onder vrienden. Maar ook in de kantine socializen collega’s en praten ze vrijuit, onder gelijken. En op restaurant sluiten hoge pieten akkoorden, ook al ligt de tijd dat het afzakkertje uitliep tot het diner al een eindje achter ons. Valt er een pijnlijke stilte, dan is dat evenmin een probleem. Wat op het bord ligt is dan een dankbaar gespreksonderwerp. En raak je daarover uitgepraat, dan zijn er nog de allergieën, voedselintoleranties, calorieën en restaurants.

Door samen te eten maak je makkelijker kennis. Want de tafel liegt niet, ondanks haar zinnelijke opdracht. Veelzeggend is de vrijer die zich een houding van Monegaskische jacht-eigenaar aanmeet, tot uitkomt dat hij zich volpropt als een varken. Al kan je je wel eens vergissen. De eerste keer dat mijn toekomstige echtgenoot me meevroeg op restaurant was een fiasco. Hij: wat is dat voor aanstellerig wicht dat met lange tanden in haar bord zit te staren. Ik, angstig dat ik een vlek op mijn chemisier zou maken: wat stom van mij om uitgerekend nu een spaghetti bolognese te bestellen!

Als het kerngezinnetje – papa, mama, de kinderen – aan tafel aanschuift voor het diner, dan gaat het er een beetje aan toe zoals in een WhatsApp-groep, maar dan zonder opdringerige meldingen. Elkeen vertelt over zijn dag. Er worden grapjes gemaakt, plannen gesmeed, ideeën uitgewisseld. Je toont interesse voor de ander. Kinderen leren er hoe ze zich in de samenleving moeten gedragen. Ja, dat is belangrijk. Want ja, ook in 2021 is eerst zichzelf bedienen en met de mond vol praten, not done. En bij zo’n bevoorrecht moment hoort uiteraard geen smartphone of tv.

Eten aanbieden is een daad van liefde, van delen, exact waar deze feesten om draaien. Dit jaar zal het met minder volk rond het fonduestel moeten, maar waarom niet de hele maand januari zelfgemaakt lekkers weggeven. Een oud gebruik dat weer helemaal actueel is. Een Happy, en ongetwijfeld beter, 2021!

Partner Content