Zeker als we terugdenken aan de recente affiche van het Filmfestival van Cannes 2017, met een vroege foto van actrice Claudia Cardinale. Het toch al slanke lijf van deze prachtvrouw straalde na een ommetje via Photoshop enkel nog magerte uit. Onder druk van de publieke opinie hervond La Cardinale gelukkig al snel haar originele rondingen. Maar je kan je afvragen wie vandaag dit geknoei nog durft te verzinnen. Los van het feit dat Claudia Cardinale perfect is, zelfs naar de huidige normen, is er een sterke trend om álles te tonen. Een vluchtige blik op een lukraak gekozen nieuwssite volstaat om een vrouw in bikini te spotten met zwangerschapsstriemen, en een andere met een enorm litteken op haar rug. Gisteren nog waren het hangbuiken en speciale postzwangerschapsbroeken. En eergisteren waren het sterren, pas uit bed en (zogezegd) zonder make-up.

In het zog van actrices als Lena Dunham (Girls), verdedigen sociale netwerken al geruime tijd de idee dat we onszelf en ons lijf moeten aanvaarden zoals ze zijn. Het is niet omdat we geen afmetingen van een mannequin hebben, dat ons lijf waardeloos is. Dat doet ook de hashtag Big Thigh Twitter voor ronde vrouwen. Die zijn wellicht het meest online actief omdat ze dag in dag uit worden gestigmatiseerd door het tot in het absurde doorgetrokken slankheidsideaal. Alles, maar dan ook alles wordt getoond, van het houten been tot het glazen oog. Een obsceen uitstalraam dat sommigen geruststelt, dat wel: Jan(ine) je bent niet alleen. Maar hoe ver kan je gaan in het tonen van het niet-toonbare? Het antwoord is zopas gevallen: haar. Meer bepaald okselhaar. Paris, de dochter van Michael Jackson, werd neergesabeld voor haar ongeschoren oksels. Het overkwam ook een ander jong meisje, om net dezelfde reden en wat lichte haargroei onder haar navel. Want vandaag mag alles worden getoond, behalve de secundaire seksuele kenmerken die ons herinneren aan wat we al duizenden jaren proberen te vergeten: het beest in onszelf. Haar wordt aangemoedigd op viriele kinnen (er komt geen einde aan al die hipsterrages!) maar onze mannen met baarden ontharen hun lijf.

In deze haarscherpe tijden zitten we niet om een tegenstrijdigheid verlegen.

Zeker als we terugdenken aan de recente affiche van het Filmfestival van Cannes 2017, met een vroege foto van actrice Claudia Cardinale. Het toch al slanke lijf van deze prachtvrouw straalde na een ommetje via Photoshop enkel nog magerte uit. Onder druk van de publieke opinie hervond La Cardinale gelukkig al snel haar originele rondingen. Maar je kan je afvragen wie vandaag dit geknoei nog durft te verzinnen. Los van het feit dat Claudia Cardinale perfect is, zelfs naar de huidige normen, is er een sterke trend om álles te tonen. Een vluchtige blik op een lukraak gekozen nieuwssite volstaat om een vrouw in bikini te spotten met zwangerschapsstriemen, en een andere met een enorm litteken op haar rug. Gisteren nog waren het hangbuiken en speciale postzwangerschapsbroeken. En eergisteren waren het sterren, pas uit bed en (zogezegd) zonder make-up.In het zog van actrices als Lena Dunham (Girls), verdedigen sociale netwerken al geruime tijd de idee dat we onszelf en ons lijf moeten aanvaarden zoals ze zijn. Het is niet omdat we geen afmetingen van een mannequin hebben, dat ons lijf waardeloos is. Dat doet ook de hashtag Big Thigh Twitter voor ronde vrouwen. Die zijn wellicht het meest online actief omdat ze dag in dag uit worden gestigmatiseerd door het tot in het absurde doorgetrokken slankheidsideaal. Alles, maar dan ook alles wordt getoond, van het houten been tot het glazen oog. Een obsceen uitstalraam dat sommigen geruststelt, dat wel: Jan(ine) je bent niet alleen. Maar hoe ver kan je gaan in het tonen van het niet-toonbare? Het antwoord is zopas gevallen: haar. Meer bepaald okselhaar. Paris, de dochter van Michael Jackson, werd neergesabeld voor haar ongeschoren oksels. Het overkwam ook een ander jong meisje, om net dezelfde reden en wat lichte haargroei onder haar navel. Want vandaag mag alles worden getoond, behalve de secundaire seksuele kenmerken die ons herinneren aan wat we al duizenden jaren proberen te vergeten: het beest in onszelf. Haar wordt aangemoedigd op viriele kinnen (er komt geen einde aan al die hipsterrages!) maar onze mannen met baarden ontharen hun lijf.In deze haarscherpe tijden zitten we niet om een tegenstrijdigheid verlegen.