Leeg nest, nieuwe levensfase

Anne Vanderdonckt observeert de maatschappij, haar evoluties, haar vooruitgang, haar inconsistenties. Ze deelt met u haar twijfels, haar vragen, haar enthousiasme. En als ze ergens de draak mee steekt, dan is het met zichzelf.

Het lege nest, anders gezegd de kinderen die het huis verlaten om op eigen benen te staan (lees ons dossier verderop), is ook een wespennest vol clichés. Zoek op het internet naar foto’s over dit thema en je komt geheid bij een eenzame knuffelbeer op een hoofdkussen uit, of erger nog, bij een moeder die de vacht van die knuffel nat zit te huilen. Alsof het leven stopt als de kinderen het huis uit zijn. Daarnaast zijn er de foto’s die, armen in de lucht, het tegengestelde illustreren: joepie, ze zijn eindelijk de deur uit! De werkelijkheid is een stuk complexer, en dan hebben we het niet eens over de nieuw samengestelde gezinnen.

Vooreerst zijn er de moeders. Door het verdriet van moeders in scene te zetten, ga je voorbij aan het feit dat de term vaderkloek niets te maken heeft met hoenderhokroddels. Ook papa’s kunnen kampen met spleen. Zoals een vader getuigt die de eerste nacht na het vertrek van dochterlief in zijn auto voor haar appartement heeft gekampeerd ‘om te zien of alles goed ging’, tot ergernis van zijn partner. En verder werken die moeders vandaag, hebben ze hobby’s, vrienden. Ze houden zich niet langer uitsluitend met het huishouden en hun kinderen bezig en zien dus hun wereld niet ineenstorten wanneer de kinderen het nest verlaten.

Ook al geven almaar meer ouders toe dat ze een zucht van verlichting slaken wanneer ze de laatste verhuisdoos buiten dragen, ze bouwen evenmin met-een een feestje. Ze hebben hun kind opgevoed zodat het vol vertrouwen op eigen benen kan staan. Missie geslaagd! Toch is er ook verdriet. Want behalve het affectieve, wordt er ook een pagina in het leven omgeslagen. Die van het kind dat zijn leven als volwassene start. En die van de ouders die een andere levensfase aanvatten, een nieuwe relatie aangaan met hun kinderen, hun partner, zichzelf.

Het is dus een periode met veel omwentelingen, tijdens dewelke sommigen worden geconfronteerd met wat ze al die tijd hebben verdrongen: een relatie, zelfs een leven zonder inhoud. En waar elkeen beslissingen moet nemen. Blijf ik bij hem/haar? Zoek ik op Tinder? Moeten we kleiner gaan wonen? Wat doen we met de kamers op overschot? Moeten we er een voor de kinderen houden? Moet ik dit werk blijven doen dat enkel diende om mijn gezin te onderhouden?

Er komt ook meer budget vrij, wat de beslissingen beïnvloedt en tot andere projecten leidt. En dan zijn er nog de gewoonten die moeten veranderen. Wie zijn hele leven voor een kroost heeft gekookt weet hoe moeilijk het is om de porties te downsizen. Voor hen kan het legenestsyndroom algauw omslaan in een kleinerekookpottensyndroom.

Leeg nest... maar opgelet, dat nest vult zich soms opnieuw met kuikens. Want kinderen vliegen de deur uit maar komen soms als een boemerang terug, zeker in tijden van crisis zoals vandaag...