Koen De Bouw: “Ik speel graag de antiheld”

Koen De Bouw is een vaste waarde in het Vlaamse film- en televisielandschap. Nu hij 51 is, speelt hij zijn mooiste rollen.

Sinds 20 januari kan je hem aan het werk zien in Broer, de nieuwste film van Geoffrey Enthoven. Ook de populaire politiereeks T. op één krijgt dit jaar een vervolg. We ontmoeten Koen De Bouw bij een ochtendlijke kop koffie in Gent. De knappe acteur blijkt een pak charmanter dan de personages die hij doorgaans vertolkt.

Je personage in Broer moest altijd het onderspit delven voor zijn broer. In welke mate heeft het gezin waarin jij bent opgegroeid je bepaald?

Ik heb geen broers. Dus ik weet niet hoe het is om broer te zijn van of een broer te hebben die een totaal ander leven leidt of je verraadt. Ik ben enig kind. Maar we hadden veel contact met mijn grootouders in Antwerpen. We woonden in Turnhout en gingen elk weekend naar hen toe. Ik was ook vaak bij mijn nichtjes en neefjes. Ik had gelukkig een erg stabiele basis, met fijne ouders. Het gezin waaruit ik kom, heeft mij uiteraard sterk bepaald. Je jeugd beïnvloedt de manier waarop je later naar het leven kijkt. Het is het eerste frame dat je trekt. Nadien teken je natuurlijk nog andere kaders.

Wanneer voelde je dat je acteertalent had?

Al heel jong. We gingen met de grote familie op vakantie. Ik speelde dan met mijn neefjes en nichtjes. Bij regenweer maakten wij overdag toneelstukjes en voerden die ’s avonds op voor onze ouders. Ik kreeg dan aandacht van de volwassenen en dat prikkelde mij wel. En zo is het helemaal uit de hand gelopen (lacht).

Is acteren een passie of een vak?

Het is nog altijd een passie, maar het is ook een vak geworden. Door het vaak te doen, verfijn je je kennis en techniek. Ook je levenservaring speelt een grote rol. Dat zijn dingen die maken dat je de passie wel eens uit het oog kunt verliezen. Daarom moet je jezelf voeden en nieuwe uitdagingen aangaan.

Je speelt vaak zwaarmoedige personages. Is dat toeval?

Ik ben mezelf zo beginnen te casten. Toen ik op Studio (n.v.d.r. Herman Teirlinck) zat, vonden velen dat ik er goed uitzag. Maar ik wilde niet telkens de rol van mooie jongen. De prinsenrol interesseert mij absoluut niet! Een tijdlang vond ik schoonheid zelfs een vloek, tenminste als acteur. Omdat je dan in de rol van een bepaald soort personage geduwd wordt, terwijl je toch liefst zo breed mogelijk gaat en alle deelpersoonlijkheden van jezelf aanspreekt. Daarom ben ik mij gaan profileren als antiheld. En die is effectief vaak wat zwaarmoediger.

Leunt die antiheld ook dichter aan bij je eigen persoonlijkheid?

Soms wel, soms niet. Er bestaat natuurlijk geen antiheld als er geen held is. En je probeert meestal beide in jezelf te verenigen.

Je bent in ‘Broer’ een log, fysiek onaantrekkelijk iemand. Vind je het moeilijk om naar jezelf te kijken in zo’n rol?

Nee, integendeel. Ik ben daar alleen maar op uit! Ik ben wat moeten aankomen voor de rol en er is mij ook een buik opgekleefd. Zo’n rol werkt bevrijdend! Als ik nu ergens binnenkom, moet ik bij wijze van spreken mijn buik intrekken. Wanneer er een buik op jou gekleefd wordt, maakt het niet meer uit (lacht). Het kost mij zeker geen moeite dan naar mezelf te kijken. Schoonheid en uitstraling hebben trouwens vooral te maken met je mentale en fysieke gezondheid.

Je relativeert schoonheid, maar je doet toch modellenwerk?

O nee, da’s heel beperkt. Zowel Rodania (horloges) als Jack and Jones (kleding) hebben mij gevraagd hun gezicht te zijn. Maar meer dan een dag houdt zo’n fotoshoot niet in. Eigenlijk ben ik zelfs te weinig met stijl bezig. Maar ik zie daar de diepere betekenis wel van in. Stijlloosheid heeft te maken met een zekere nonchalance en onverantwoordelijkheid.

De shoot voor ‘Jack and Jones’ deed je samen met je zoon Jolan.

Hij doet af en toe modellenwerk, maar studeert fotografie. Hij is gescout in een Brussels station. Hij gaat er niet naar op zoek, maar neemt af en toe een opdracht aan omdat hij dan zijn ogen de kost kan geven en leert.

Ben je een actieve vader?

Als je het mijn zonen zou vragen, denk ik wel dat ik betrokken genoeg ben. Nu is het ook niet zo dat ik overal dicht op zit. Dat zou ik zelf heel belemmerend hebben gevonden als opgroeiend kind. Maar ik was zeker geen afwezige vader, gelukkig. Ik heb natuurlijk altijd veel gewerkt want ik ben zelfstandige.

Leef je bewuster naarmate je ouder wordt?

O ja, ik dacht: misschien moet ik mij nu maar eens gaan abonneren op Plus Magazine (lacht). Ik ben wat meer met gezondheid bezig. Ik rook al een tijdje niet meer, ben in de macrobiotiek gedoken en probeer alcohol te vermijden. Ik voel mij goed wanneer ik een week geen alcohol drink. Misschien word ik geheelonthouder. En van suiker afblijven probeer ik ook. Onze grootouders kregen enkel suiker als er kermis in het dorp was. Nu is er elke dag suiker. Catastrofaal!

Maak je soms de balans op?

Ik ben nu 51 en in de gelegenheid flink achterom te kijken en flink vooruit te kijken. Dus da’s een mooi gebalanceerd moment. Zeker voor een weegschaal als ik. Ik vind dit een heel mooie leeftijd. Je kan over iets een mening hebben die gefundeerd is, maar je bent ook in staat om een mening die je gevormd hebt opnieuw los te laten. Al zou ik niet spreken van milder worden. Ik word ook zotter met de leeftijd. Hoe ouder, hoe zotter is wel iets wat ik koester. Humor krijgt meer plaats.

Professioneel gaat het je ook voor de wind.

Ik werk nu 30 jaar als acteur en merk dat de rollen die ik mag spelen steeds mooier worden. Het gaat om personages die je niet kan brengen wanneer je jonger bent. Ik ben net klaar met het draaien van het tweede seizoen van T. En we zijn gestart met de opnames voor De Premier, de nieuwe film van Eric Van Looy, waarin ik de eerste minister speel. We gaan een derde film rond het speurdersduo Vincke en Verstuyft draaien, eind volgend jaar. Er zijn ook voorstellen uit het buitenland. Ik speel in The Team, een Deense reeks, heb twee Duitse films gedraaid en speel binnenkort in een Amerikaanse reeks.

Je werkt wel liefst van al hier.

Voor een van die Duitse films verbleef ik drie maanden in de Kalahariwoestijn, een van de heetste plekken op aarde. Drie maanden weg van je gezin en vrienden is hard. Mijn kinderen waren nog klein. Iedere keer na zo’n project denk ik: dat doe ik nooit meer! Bovendien hebben we hier de gelegenheid om fantastische dingen te maken. Kijk naar een reeks als Salamander, die wordt overal in het buitenland verkocht. Wij volgen hier Deense reeksen als Borgen. Maar mensen zien ginder onze series. Da’s echt iets van de laatste jaren. Dus: je kan ze hier maken en je gaat toch de wereld rond!

Wat doe je wanneer je niet acteert?

Ik kook graag en vertoef graag in mijn tuin. We verblijven vaak in de Ardennen. In de natuur zijn vind ik aangenaam. Soms laat ik de tuin wat gaan, dan gooi ik er mij weer tegenaan. De tuin zegt altijd ja.