Een vulkanisch gevoel

Anne Vanderdonckt observeert de maatschappij, haar evoluties, haar vooruitgang, haar inconsistenties. Ze deelt met u haar twijfels, haar vragen, haar enthousiasme. En als ze ergens de draak mee steekt, dan is het met zichzelf.

Wat mannen moeten weten over de menopauze. Wat je baas moet weten over de menopauze. Het zijn thema’s waarover we in dit magazine al artikels brachten. Als journalist blijf je jammer genoeg steken in woorden, de theorie. Ook al schrijf je met de grootste empathie, de lezer kan zich enkel maar inbeelden wat speelt. Hoe treffend een getuigenis ook is, als je nooit bent geveld door een opvlieger, heb je slechts een vaag idee van de kracht waarmee deze ‘menopauzeklacht’, zoals ze eufemistisch wordt genoemd, je treft. Een beetje zoals die ‘menopauzekilootjes’. Alsof vrouwen ze schattig moeten vinden, die kilo’s waarvan men hen wil doen geloven dat ze niet meer dan 1.000 gram wegen, tot de dag dat ze niet meer in hun jeans raken.

Opvliegers of vapeurs, ze blijven het bekendste symptoom van de menopauze. Met als beste beeld wellicht dat uit de Amerikaanse serie House of Cards, wanneer de mooie en sluwe Claire Underwood (Robin Wright), die het in het laatste seizoen tot president van de Verenigde Staten schopt, even wegglipt op een diner om haar hoofd in de koelkast te stoppen. Verschrikkelijk. Treffend. Maar als je het nooit zelf hebt meegemaakt...

Zelfde scène en even efficiënt in het Britse Parlement op 28 juni. Daar voorzag labour parlementslid Carolyn Harris haar collega’s van een vest dat opvliegers simuleert, om de mannelijke parlementsleden te sensibiliseren voor het HST-tekort (hormoonsubstitutietherapie). Gedaan met lachen (want dit natuurlijke fenomeen, dat laten we wel wezen geen ziekte is, is een onuitputtelijke bron van moppen; platvloerse moppen waar de woke beweging nog geen jacht op maakt, evenmin als op alles wat met leeftijd te maken heeft). Terwijl de minister van Immigratie het had over een ‘vulkanisch gevoel’, wat een vrij goed beeld schetst, omschreef de staatssecretaris voor Volksgezondheid het experiment als ‘uitermate onprettig’. ‘Het is als een allesverterende warmte. Ik weet niet hoe ik hiermee verder zou kunnen leven. Ik wil dit zo snel mogelijk uittrekken!’ Nee, echt? Geen wonder dat in het Verenigd Koninkrijk één werknemer op de tien zijn arbeidscontract opzegt omdat de menopauzeklachten niet meer te verenigen zijn met de werkomstandigheden.

In tegenstelling tot bij ons, waar de menopauze taboe blijft (terwijl wel openlijk over menstruatie wordt gesproken), kent het Verenigd Koninkrijk menopauzeactivisten (menopause warriors), komt het thema aan bod op social media, in documentaires, in wetsvoorstellen (om de prijs van HST te doen zakken). En heeft het bezielers, zoals Lorraine Kelly, 62 jaar en een van de meest populaire tv-presentators van Groot-Brittannië. Daarnaast steken almaar meer stemmen de kop op om de selectieve interpretatie van wetenschappelijke studies over HST te herkaderen. Een gezond debat. Wanneer volgen wij?