Dagný Rós Ásmundsdóttir: ‘Ik ben een vurige Viking’

Al meer dan tien jaar woont de IJslandse tv-kok Dagný Rós Ásmundsdóttir in ons land. Vlaanderen kent haar als de flapuit met funky recepten en dat gekke accent. Dit voorjaar maakt ze je scherm onveilig met een nieuw ontbijtprogramma op njam-tv.

Dagný Rós (we laten haar familienaam even achterwege) ontvangt ons in haar huis in Deurne, vlakbij het Rivierenhof. Hier woont ze met haar man, twee zonen en zevenjarige dochter, een nieuw samengesteld gezin.

Plus Magazine: Hoe komt een IJslandse kok bij de Vlaamse televisie terecht?

Dagný Rós: De televisie is bij mij terecht gekomen. Ik had een aantal jaar een vistraiteurzaak in Antwerpen: Fisk Boutique. Op een dag kwam het productiehuis van Piet Huysentruyt (n.v.d.r. tv-kok) in mijn zaak eten. Zij vroegen mij of ik op televisie wilde komen. Ik dacht dat ze mij voor de gek hielden. Maar ze lieten hun kaartje achter en mijn man raadde aan een afspraak te maken. Ik denk dat ik het goed doe op tv omdat ik van IJsland ben, een land dat weinig mensen echt kennen. In zekere zin ben ik dus exotisch. Ik ben ook opener dan de gemiddelde Vlaming, die eerder teruggetrokken is. Ik vind voor de camera staan nog altijd leuk. Als kind wou ik actrice worden. Dus nu ben ik zo dicht bij actrice gekomen als ik maar kan zijn.

Kookboeken en -programma’s zijn ontzettend populair op dit moment. Hoe verklaar je dat?

Wat is belangrijk in het leven? Een groot deel van onze dag draait toch rond eten. Iedere dag denken we: wat ga ik ontbijten, lunchen, avondeten? Dan is het natuurlijk fijn als je veel ideeën krijgt aangereikt. Zelf ben ik voortdurend met eten bezig. Ik haal veel inspiratie uit mijn reizen. Op reis ben ik niet de vrouw die gaat shoppen. Ik wil overal iets eten, drinken, restaurants testen, hapjes proeven. Ik bezoek bars en foodmarkets. Daar ben ik constant mee bezig.

Is er toch niet een beetje een overaanbod?

Zelf vind ik het inderdaad ook een beetje veel. Elke blogger, elke bekende Vlaming brengt tegenwoordige een kookboek uit. Iedereen heeft natuurlijk het recht dat te doen. Zelf heb ik er nog maar twee. Ik werk daar negen maanden aan, de tijd van een zwangerschap.

Is eten en koken ook een hype in IJsland?

In IJsland is de aandacht voor koken veel vroeger gestart. We lopen zoals de meeste Scandinavische landen voorop. Ik heb het gevoel dat ik ook vaak de trends voor ben. Ik gaf 15 jaar geleden al lezingen over raw food en granola. Nu zijn ze hip. De IJslandse eetcultuur is wel anders. Jullie hebben culinair een hoog niveau. Je gaat hier ook makkelijk op restaurant. Dat voelt voor mij als pure luxe, want dat doen wij in IJsland niet. Restaurants zijn extreem duur, dus eten we veel meer thuis, met familie en vrienden.

Moet eten gezond of lekker zijn?

Het moet in balans zijn. Het is niet het een of het ander. Trouwens wat is gezond? In de week eet ik met mate en drink ik geen alcohol. In het weekend halen we frietjes, drinken een lekker glaasje wijn. Ik vind dat er tegenwoordig ook zo veel onzin wordt verkocht over eten: zonder gluten, zonder koolhydraten... Doe toch normaal! En gebruik je gezond verstand. Achter je computer calorieën tellen zal niet helpen. Wat voor mij belangrijk is, is waar je je voeding koopt. Wij halen vlees bij een slager van wie we weten waar het vlees vandaan komt. Onze kip kopen we bij de kippenboerin: dat is geen opgespoten kip. Ik kies ook vaak voor bioproducten en uiteraard seizoensgroenten. Soms zijn bepaalde producten erg goedkoop, maar als je de ingrediënten checkt, blijken ze voor de helft uit suiker te bestaan. Dan geef je je euro’s gewoon uit aan vet en suiker. Koop bewuster!

Je kwam economie studeren in België. Van economie naar gastronomie, was dat een grote stap?

Ik was 20 jaar geleden in Antwerpen als Erasmusstudent en heb effectief een diploma economie behaald. Eigenlijk ben ik nu in mijn tweede leven. In mijn eerste was ik nog jong en impulsief. Je moét studeren, want dat hoor je van je ouders. Er ligt een enorme druk op je schouders. Nu weet ik eindelijk wat ik kan en wil. Koken was altijd al een hobby. Maar mijn talent om recepten te creëren heb ik pas halverwege de dertig ontdekt.

En van IJsland naar België?

De integratie was niet makkelijk. Toen ik hier aankwam, was België echt een zeer paternalistisch land. Er leefden nog veel vooroordelen: vrouwen moeten dit doen, mannen dat. Mijn exman bekloeg zich soms over het feit dat hij niet met vrienden op café kon. Dat vond ik vreemd. Die echte mannenmaatschappij was voor mij erg confronterend. Ik kom uit een land dat feministisch is. IJsland is ook daarin zeer vooruitstrevend. Mannen en vrouwen zijn er gelijk. Dat heeft een voorgeschiedenis. Wij zijn een vissersland. Mannen waren vaak maanden op zee. Zo leerden vrouwen zelfstandig worden. Maar intussen is er veel veranderd en nemen ook Belgische mannen taken op in het gezin.

Je bent eigenlijk twee keer naar België geëmigreerd.

Ik ben hier na mijn studies getrouwd met een Belgische man, met wie ik twee zonen heb. Na mijn scheiding ben ik teruggekeerd naar IJsland. Dat was geen vrolijke periode. Een scheiding is hard voor kinderen en partners. Iedereen die dat heeft meegemaakt, weet hoe pijnlijk het is. Ik zie het nog voor me: alles in de container laden en terug naar IJsland. Ik ben toen echt door een rouwproces gegaan. In Reykjavik ging ik aan het werk bij een mediabedrijf en dacht: ik trouw nooit meer met een buitenlander! En zeker niet met een Belg. Ik wilde liever alleen blijven dan weer voor een relatie te moeten vechten. Maar dan kwam ik Timothy tegen. Ik was nog regelmatig in België voor vrienden, zo hebben we mekaar ontmoet. In diezelfde periode, ik was toen 34, verloor ik mijn job in IJsland. Plots voelde ik mij weer een student die twijfelde aan zichzelf. Ik vroeg mij af wat ik kon en wilde met mijn leven. En dan heb ik besloten definitief naar België terug te keren. Ik wist zeker dat ik deze keer zelfstandige zou worden en moest denken over een mogelijk gat in de markt. Ik heb dan in 2007 vistraiteur Fisk Boutique in Antwerpen geopend. Want vis is een sterk IJslands product. Ik was zo gelukkig.

Ging de integratie de tweede keer makkelijker?

Ja, vooral omdat ik de tweede keer Nederlands leerde. De eerste keer was ik Engels blijven spreken met mijn man. De taal leren is zo belangrijk en maakt alles zoveel makkelijker! En mijn huidige man is ondertussen zeer Scandinavisch geworden ( lacht). Hij doet alles: wij koken om de beurt, hij brengt onze dochter naar school. Er is geen vrouwen- of mannenwerk! Wat ik ook heb moeten leren, is jullie beleefdheid. Die is erg mooi natuurlijk. Wij Scandinaven zijn veel norser. Wij zeggen geen dankjewel en alsjeblief. Wij zijn direct: op zijn Vikings.

Ben je nu echt Belg dan?

Ik ben nog altijd een Viking. Maar wanneer ik in IJsland kom, lijkt een groter stuk van mezelf toch Belg. Eigenlijk ben ik ook daar een beetje speciaal. De meeste IJslanders zijn niet zo uitbundig als ik. Je zou kunnen zeggen dat ik een vurige Viking ben! Ik reageer soms te snel. Maar met ouder worden, word ik wat wijzer (lacht). En ik blijf nu wel definitief hier.

Wat moet je laatste avondmaal zijn?

Een brunch. Ik vind het heerlijk om veel gerechtjes op tafel te hebben en van alles te proeven. Veel smaken in één maaltijd. Uiteraard met iedereen van wie ik hou bij mij: mijn man en kinderen. Samen dingen klaarmaken vind ik heerlijk.

Tijdlijn

31/12/1971

Geboren in Reykjavik, studeert economie in Antwerpen. Vestigt zich na haar studies in België.

2005

Keert terug naar IJsland.

2007

Komt definitief naar België en opent Fisk Boutique, een IJslandse vis- en traiteurzaak. Ze verkoopt de zaak in 2011.

Tv

De Perfecte Keuken, Junior Masterchef, De keuken van Sofie (VTM), De Dagschotel, De Garde van Gert, Pasta & Risotto, Toasted en Toasted on Wheels (njam-tv).

Kookboeken

Easy Iceland (2015) en Easy Nordic (2017)

Privé

Getrouwd met Vlaming Timothy Mastelinck. Mama van twee zonen (23 en 17) en een dochter (7).