Alles wat van mij is,...

Waarom zou je een boormachine kopen, als je die maar twee keer per jaar gebruikt? Waarom zou je je in nesten werken door een auto te kopen, als er een autodeelkantoor om de hoek is? Waarom je appartement niet aan toeristen verhuren, terwijl je zelf twee maan- den in Spanje overwintert?

Via een peiling op onze website vroegen we jouw mening. En die is overduidelijk: 77% ziet de deeleconomie, nochtans dé trend van 2016, niet zitten. Uiteraard gaat van zo’n kleine online bevraging geen andere ambitie uit dan ludiek te zijn. Maar toch willen we even stilstaan bij de resultaten. Want ook al moet je ze met een korrel zout nemen, ze zijn niet geheel incoherent.

We zijn geboren onder het gesternte van de welvaartseconomie, hebben gezien hoe onze ouders zich overgaven aan de weldaden van de consumptiemaatschappij, om goed te maken wat ze tijdens de oorlog, die hun leven heeft getekend, hebben moeten ontberen. In de kelder getuigde een vergeten berg vlokkenzeep van de tijd dat de broeksriem moest worden aangehaald. Het contrast met de grote tonnen witter-dan-wit waspoeder, waarvan de keuze werd gedicteerd door de lievelingsgadgets van die schatten van kinderen, kon niet groter zijn. In die tijd maakte een werkloze boormachine de trots uit van een goed gerund huishouden en daar was niets mis mee. Vooral ook omdat we over meer vierkante meters beschikten dan vandaag. Kopen of huren? Die vraag werd simpelweg niet gesteld.

Normaal dat die volwassenen hun kinderen (wij, dus) – die gewenst, vertroeteld en verwend werden in steeds kleinere kern-gezinnetjes en over meer koopkracht beschikken dan hún kinderen – niet zo gauw geneigd zijn om een idee te onderschrijven, dat hen nochtans intellectueel lovenswaardig lijkt. Want dagelijks bereikt ons de boodschap, de bewustwording is er: waarom zoveel nutteloze dingen verzamelen die ons verstikken en ons dwingen om op te ruimen? Waarom alweer een T-shirt kopen dat in mensonwaardige omstandigheden werd gemaakt en de eerste wasbeurt niet zal overleven, terwijl er tweedehands zeer mooie op de kop te tikken zijn voor dezelfde prijs?

In feite maken we al lang gebruik van de deeleconomie, in de familie, onder vrienden, in de buurt. De kat eten geven van de buurvrouw die ons geholpen heeft met het schrijven van Engelse brieven, de grasmachine uitlenen aan de buurman die ons verrast met appels uit zijn boomgaard, dat doen we spontaan, zonder er de naam deeleconomie op te kleven. Dat het fenomeen de volgende jaren nog zal uitbreiden, heeft niet enkel economische redenen. We doen het ook omwille van de contacten, van de banden die worden gesmeed. En die bijdragen tot ons geluk en ons welzijn. We zouden gek moeten zijn om daar zuinig mee om te springen... Carpe diem!