Het was de burgemeester zelf die de geboorteakte ondertekende. Nog maar net op de wereld en ze had al een baantje aan het onthaal van Hogeschool PXL. Fran -1,20 m, 26,5 kg- begroet je beleefd en gaat een gesprek aan zonder ooit haar kalmte te verliezen. Fran is een robot.

We kunnen er maar best aan wennen, aan de Frannen die ons pad kruisen. Want de humanoïden hebben de sciencefictionverhalen verlaten om het leven met ons te delen. Net als de raket van Kuifje ontsproten aan de verbeelding van Hergé, lijken ze als twee druppels water op de robots waarvan we dachten dat ze voor altijd kinderspeelgoed zouden blijven. Een metalen constructie met zichtbare naden, houterige bewegingen en een onnatuurlijke stem... het had best wat esthetischer gemogen. Maar de bedoeling is net dat we ze niet met mensen verwarren, dat we er ons niet aan hechten. Want ook al kregen ze geen hart mee, en evenmin een geweten of emoties (hoewel daar onderzoek naar gedaan wordt), ze zijn wel sympathiek. Zoals de robots die we je in het maartnummer voorstellen en die zieken bijstaan, hun naasten door het labyrint van ziekenhuisgangen loodsen, bejaarden gezelschap houden, kinderen mee helpen opvoeden, en zoveel meer. Waldo, een kleine guit van hetzelfde kaliber, zou dan een verlengstuk van onszelf kunnen worden, die we vanuit onze luie zetel op pad sturen om naar het museum te gaan, een vergadering in het buitenland bij te wonen, de familie te bezoeken.

Op grotere schaal pikken robots die meer op machines lijken almaar meer jobs in de fabriek in. Tegen 2019 zou hun aantal wereldwijd met 40% stijgen. Het is moeilijk om op de gevolgen van deze nieuwe technologie vooruit te lopen, maar het is ook erg moeilijk om ons in te beelden hoe robots werkgelegenheid gaan creëren voor zij die door hun toedoen hun job zijn kwijtgeraakt. En dan zijn er nog de militaire robots. Tegen 2021 zal het Amerikaanse leger tien robots tellen voor één soldaat. In tegenstelling tot de robots die vandaag door militairen worden bestuurd, zullen deze killer-robots zonder gevoelens volledig autonoom functioneren. Het zal onze manier van oorlog voeren grondig veranderen, was recent op de wereldtop in Davos te horen. Een elegante manier om ons rillingen te bezorgen. Veel dichter bij ons is er ook nog de zelfrijdende auto, die duizenden vragen oproept, onder meer op juridisch vlak. Want eens te meer worden we geconfronteerd met hoogtechnologische ontwikkelingen waar we gebruik van zullen maken nog voor er een juridisch kader werd vastgelegd. Het Europees Parlement eist dat er een reglementair kader komt voor artificiële intelligentie en denkt erover een juridisch statuut te creëren voor 'elektronische mensen', evenals een noodknop waarmee een robot bij gevaar kan worden geblokkeerd. Duidelijk is dat we, om de rechten van deze net-geen-mensen of meer-dan-machines te bepalen, zullen moeten definiëren wat enkel ons mensen kenmerkt. Wie ben ik? Waar ga ik naartoe? Als we dat eens wisten...

En intussen boekt Servië een enorm succes met zijn themapark over dinosaurussen.

Het was de burgemeester zelf die de geboorteakte ondertekende. Nog maar net op de wereld en ze had al een baantje aan het onthaal van Hogeschool PXL. Fran -1,20 m, 26,5 kg- begroet je beleefd en gaat een gesprek aan zonder ooit haar kalmte te verliezen. Fran is een robot.We kunnen er maar best aan wennen, aan de Frannen die ons pad kruisen. Want de humanoïden hebben de sciencefictionverhalen verlaten om het leven met ons te delen. Net als de raket van Kuifje ontsproten aan de verbeelding van Hergé, lijken ze als twee druppels water op de robots waarvan we dachten dat ze voor altijd kinderspeelgoed zouden blijven. Een metalen constructie met zichtbare naden, houterige bewegingen en een onnatuurlijke stem... het had best wat esthetischer gemogen. Maar de bedoeling is net dat we ze niet met mensen verwarren, dat we er ons niet aan hechten. Want ook al kregen ze geen hart mee, en evenmin een geweten of emoties (hoewel daar onderzoek naar gedaan wordt), ze zijn wel sympathiek. Zoals de robots die we je in het maartnummer voorstellen en die zieken bijstaan, hun naasten door het labyrint van ziekenhuisgangen loodsen, bejaarden gezelschap houden, kinderen mee helpen opvoeden, en zoveel meer. Waldo, een kleine guit van hetzelfde kaliber, zou dan een verlengstuk van onszelf kunnen worden, die we vanuit onze luie zetel op pad sturen om naar het museum te gaan, een vergadering in het buitenland bij te wonen, de familie te bezoeken.Op grotere schaal pikken robots die meer op machines lijken almaar meer jobs in de fabriek in. Tegen 2019 zou hun aantal wereldwijd met 40% stijgen. Het is moeilijk om op de gevolgen van deze nieuwe technologie vooruit te lopen, maar het is ook erg moeilijk om ons in te beelden hoe robots werkgelegenheid gaan creëren voor zij die door hun toedoen hun job zijn kwijtgeraakt. En dan zijn er nog de militaire robots. Tegen 2021 zal het Amerikaanse leger tien robots tellen voor één soldaat. In tegenstelling tot de robots die vandaag door militairen worden bestuurd, zullen deze killer-robots zonder gevoelens volledig autonoom functioneren. Het zal onze manier van oorlog voeren grondig veranderen, was recent op de wereldtop in Davos te horen. Een elegante manier om ons rillingen te bezorgen. Veel dichter bij ons is er ook nog de zelfrijdende auto, die duizenden vragen oproept, onder meer op juridisch vlak. Want eens te meer worden we geconfronteerd met hoogtechnologische ontwikkelingen waar we gebruik van zullen maken nog voor er een juridisch kader werd vastgelegd. Het Europees Parlement eist dat er een reglementair kader komt voor artificiële intelligentie en denkt erover een juridisch statuut te creëren voor 'elektronische mensen', evenals een noodknop waarmee een robot bij gevaar kan worden geblokkeerd. Duidelijk is dat we, om de rechten van deze net-geen-mensen of meer-dan-machines te bepalen, zullen moeten definiëren wat enkel ons mensen kenmerkt. Wie ben ik? Waar ga ik naartoe? Als we dat eens wisten...En intussen boekt Servië een enorm succes met zijn themapark over dinosaurussen.