Slecht afbreekbare chemische stoffen verhogen risico op obesitas en diabetes

Persistente Organische Polluenten (POP’s) verhogen het risico op obesitas en diabetes. Dat blijkt uit onderzoek van de UAntwerpen en het universitaire ziekenhuis UZA. De stoffen komen vooral voor in vetrijke voeding, maar ook op groenten.

Het is bij wetenschappers al langer geweten dat POP’s schadelijk zijn voor milieu en gezondheid. Het gaat om substanties die in voeding en in het milieu aanwezig zijn, denk bijvoorbeeld aan pesticiden (zoals DDT) of industriële chemicaliën en onbedoelde bijproducten van industriële processen (zoals dioxines). We krijgen ze vooral binnen via onze (voornamelijk vetrijke) voeding en omdat we er nauwelijks vanaf geraken, stapelen ze zich op.

De Antwerpse wetenschappers onderzochten nu ook het verband met diabetes (type 2) en obesitas. Ze bekeken het verband tussen de hoeveelheid POP’s in het lichaam enerzijds en de lichaamssamenstelling en suikerverwerking anderzijds.

De onderzoekers stelden vast dat mensen met obesitas of overgewicht een grotere hoeveelheid POP’s in hun lichaam hadden, en dat dit vooral het geval was bij mensen met een hoge vetmassa ter hoogte van de buik. Die groep heeft een hoger risico op hart- en vaatziekten en diabetes. Het verband bleek statistisch significant nadat ook andere risicofactoren voor hoge suikerwaarden in rekening werden gebracht.

“Er is groeiend bewijs dat blootstelling aan POP’s een risicofactor is voor de ontwikkeling van type 2 diabetes”, zegt Eveline Dirinck (UZA). “Het verband tussen de hoeveelheid POP’s in een menselijk lichaam en een gestoorde suikerverwerking onderbouwt verder de theorie dat blootstelling aan chemicaliën een effect kan hebben op de ontwikkeling van suikerziekte. Vooral de associatie met buikvet is daarbij erg belangrijk.”

De studie verschijnt in het wetenschappelijke tijdschrift Diabetes Care.