Kostprijs tandzorg blijft heikel punt

Honorariasupplementen tot boven 1.163 euro voor een prothese, gemiddeld 377 euro voor een parodontologische behandeling, ...: ondanks de inspanningen van de laatste 20 jaar blijft de financiële toegankelijkheid van tandverzorging een heikel punt.

Naar aanleiding van de Werelddag van de Mondgezondheid op 12 september publiceren de Onafhankelijke Ziekenfondsen een studie over de kostprijs van tandzorg. Hoeveel kost tandzorg in werkelijkheid voor de patiënt, met of zonder de tegemoetkoming van de verplichte verzekering? En welke invloed heeft de kosteloosheid van de verzorging op de frequentie van de tandartsbezoeken? Deze en meer vragen krijgen een antwoord!

Redelijke remgelden

Eerst het goede nieuws: dankzij de verplichte verzekering betaalt de gemiddelde Belgische patiënt een aanvaardbaar bedrag aan remgeld. Wie recht heeft op de verhoogde tegemoetkoming (RVV) krijgt namelijk een tegemoetkoming van 600 euro op een periode van 5 jaar. Bij mensen zonder verhoogde tegemoetkoming gaat het om 400 euro op 5 jaar.

Hoge supplementen

De bovenvermelde cijfers kunnen de indruk wekken dat tandzorg niet duur is in België, maar niets is minder waar. De honorariasupplementen voor tandzorg bij niet-geconventioneerde tandartsen blijken namelijk hoog. Zo kosten prothesen en implantaten gemiddeld 362 euro aan supplementen. In 25% van de gevallen van parodontologie en orthodontie bedragen de supplementen zelfs het dubbele van de RIZIV-erelonen.

Als de tandzorg niet wordt terugbetaald door de verplichte verzekering moet de patiënt nog veel dieper in de geldbuidel tasten. Zo kost een prothesebehandeling voor wie geen 50 jaar is gemiddeld 1.648 euro, maar 10% van de patiënten betaalt meer dan 3.432 euro. Kortom, ondanks de inspanningen van de laatste 20 jaar blijft de financiële toegankelijkheid van tandverzorging een heikel punt.

RVV’s niet genoeg op tandartsbezoek

Een ander opmerkelijke conculies uit onze studie: hoewel de verplichte verzekering een behoorlijke tegemoetkoming toekent in de tandverzorging, gaan sommige bevolkingsgroepen nauwelijks of niet naar de tandarts. Vooral de socio-economische groepen met de laagste inkomens (RVV) blijven onder de verwachtingen. Ondanks de quasi kosteloosheid van de tandverzorging hebben RVV’s namelijk twee keer zoveel kans om geen tandverzorging te krijgen. Bij kinderen daarentegen heeft die kosteloosheid wel een positieve invloed op het tandartsbezoek.

Nood aan transparante informatie

Gezien de onzekerheid over de kostprijs van tandzorg pleiten de Onafhankelijke Ziekenfondsen voor een grondige wijziging van de verplichte verzekering en transparantere informatie over de kostprijs van tandzorg. Enkele concrete pistes:

• De tandarts verplichten om in te gaan op een offerteaanvraag, zodat de patiënt een idee krijgt van de uiteindelijke kostprijs van de behandeling te zijnen laste.
• De conventionering aantrekkelijker maken door de opwaardering van bepaalde honoraria. In België zijn 83% van de orthodontisten, 73% van de parodontologen en 30% van de tandartsen namelijk niet-geconventioneerd, waardoor ze zelf hun tarieven kunnen bepalen.
• Het versterken van de preventieacties die gericht zijn op bepaalde bevolkingsgroepen (bv. groepen met laagste inkomens).