Kamp Corona

Vergeleken met wat covid-19-patiënten op IC doorstaan, is Kamp Waes een wandeling in een pretpark.

Herinnert u zich nog het tv-programma Kamp Waes? Voor wie deze populaire realityreeks niet heeft gezien: bekende Vlaming Tom Waes liet vijftien vrijwilligers een deel van de selectieprocedure van de special forces, een elite-eenheid binnen het Belgische leger, doorlopen. Ook in andere landen zijn soortgelijke programma’s populair.

Of het nu bij de Britse SAS of de Belgische paracommando’s is, de principes zijn dezelfde: de kandidaten, goed voorbereide atleten in de fleur van hun leven, worden in een bootcamp onderworpen aan tal van loodzware opdrachten, waarbij hun fysieke en mentale capaciteiten tot het uiterste worden getest. Het resultaat is intense en emotionele televisie: bewondering voor de mens die zich vrijwillig door de mangel laat halen. Aan het einde van deze onverbiddelijke afvallingsrace blijven enkel de sterksten over. Na een week mogen zij terug naar huis om te bekomen van de ontberingen en kunnen ze de draad van hun gewone leven weer opnemen.

Als ik in deze coronatijden rondkijk op de intensieve zorgafdeling, denk ik onwillekeurig aan Kamp Waes. Het traject dat een doodzieke covid-19- patiënt op IC aflegt moet immers niet onderdoen voor de beproevingen van een bootcamp. Meer nog: wat deze mensen hier doormaken is van een andere orde. Niemand van hen heeft ervoor gekozen om besmet te geraken en hier te liggen. Niemand heeft zich kunnen voorbereiden op wat er komen gaat. Hier zijn het geen getrainde atleten, maar vaak oudere mensen met een medische voorgeschiedenis. Nochtans krijgen zij een hindernissenparcours voorgeschoteld dat het uiterste van lichaam en geest vergt. De obstakels op IC zijn divers en onvoorspelbaar: ademhalingsproblemen, longembolie, hartritmestoornissen, nierfalen, doorligwonden,... Hierbij komt de mentale stress onder de vorm van slaapstoornissen, delier, pijn en angst.

Voor patiënt X is het een bijzondere dag. Ik zwaai hem uit als hij, 50 dagen na opname, van de IC wordt weggereden. Hij probeert terug te wuiven, maar kan amper zijn hand van het bed optillen. Daar is hij te verzwakt voor. ICU acquired weakness: spierzwakte die het gevolg is van langdurig kritiek ziek zijn.

Voor hem breekt de volgende fase aan: de revalidatie. Opnieuw leren zitten, staan en stappen, efficiënt leren hoesten, eten zonder zich te verslikken... De revalidatiearts zegt mij dat voor elke ligdag op intensieve zorg er een week revalidatie moet worden gerekend. Voor de heer X betekent dit dus nog een jaar lang revalideren...

Nee, vergeleken met de beproevingen die deze categorie covid-19-patiën- ten moet doorstaan, zijn die militair geïnspireerde realityprogramma’s een wandeling in een pretpark.