© Getty Images/Collection Mix: Subjects RF

Josiane (70) over leven met maculadegeneratie: “Ik heb een handicap maar ik ben er niet mee bezig”

Scherp zien lukt niet meer. De realiteit toont zich eerder in vage contouren sinds Josiane Bossuyt jaren geleden getroffen werd door maculadegeneratie. “Ik heb de droge variant waartegen niets te ondernemen valt. Mijn zicht verdwijnt stilaan, maar ik focus op alles wat ik wel nog kan.”

Maculadegeneratie is een van de voornaamste oorzaken van ernstig zichtverlies bij mensen boven 60. “Bij mij doken de eerste signalen op rond mijn 50ste. Na een poos zoeken naar oplossingen door te wisselen van bril, viel uiteindelijk de diagnose. Even koesterde ik nog hoop dat er toch een remedie zou mogelijk zijn. Toen dat niet zo bleek, heb ik wel een klap gekregen. Vooral door de nogal botte manier waarop de behandelende prof dat meedeelde. Het heeft me niet in de put doen belanden. Ik ben nogal spiritueel ingesteld. Dat wat je niet kan veranderen, moet je aanvaarden. Die gedachte helpt om mijn situatie te relativeren. Ik richt me niet op wat ik kwijt ben, zoals auto rijden maar op wat ik allemaal wel nog kan”, legt Josiane uit.

De juiste hulpmiddelen

Zij slaagt erin om met haar visuele beperking actief en zelfstandig te blijven. “Mensen hebben vaak een fout beeld van wat dit inhoudt. Winkelen, wandelen, koken, handwerken, schilderen lukt mij prima maar ook naar theater of naar de bioscoop trek ik nog geregeld. Ik woon alleen en ik wil alles zoveel mogelijk zelf beredderen. Natuurlijk zijn er best wel wat obstakels. Zo heb ik het in de winkel lastig om de prijzen op etiketten af te lezen en moet ik daar vertrouwen in hebben. Regelmatig vind ik het product niet dat ik eigenlijk zoek. En ja af en toe merk ik pas thuis dat ik het verkeerde ingrediënt heb gekocht. Dat is soms even vloeken maar dan los ik dat wel op. Je goed organiseren, de juiste hulpmiddelen inschakelen en de correcte informatie vinden. Dat is waar het volgens mij om draait. Voor heel wat hindernissen bestaan er echt wel handige oplossingen zoals speciale software, beeldschermloepen die de tekst vergroten of zelfs voorlezen.

De Braille liga heeft mij daarbij enorm op weg geholpen. Elke twee weken trek ik naar de lokale bijeenkomsten waar heel uiteenlopende activiteiten worden aangeboden. Contact met slechtziende lotgenoten helpt mij ook enorm en heeft al heel wat nieuwe vriendschappen opgeleverd. We wisselen niet alleen tips uit, maar gaan ook samen op stap of op restaurant. Dat geeft al eens grappige situaties zoals bij het lezen van de menukaart. Dat was voor mij onmogelijk tot de Braille liga mij een speciale loep tipte. Dat toestel lijkt wat op een grote smartphone maar het vergroot de letters van het menu voldoende.”

Ook alleen reizen is mogelijk. “Met bus en trein trek ik mijn plan. Ik bereid me wel altijd goed voor en zoek vooraf de juiste sporen en uren op, want evident is het niet. Vooral de borden in de stations zijn lastig om te lezen omdat ze te hoog hangen. Ook het herkennen van de juiste bus is niet vanzelfsprekend. Maar ik voel me niet te beroerd om dan even hulp te vragen. De meeste mensen zijn ook heel erg bereid om een handje toe te steken, heb ik gemerkt. Dat ik een witte stok hanteer, is een voordeel. Niet alle slechtzienden willen die gebruiken, maar voor mij is dat echt wel een positief hulpmiddel”, getuigt Josiane.

Praktisch

De Brailleliga begeleidt gratis slechtziende en blinde personen hun leven lang. Die hulp varieert van de praktische organisatie van zelfstandig wonen, begeleiding bij alle formaliteiten, tot het vinden van een nieuwe job of het zoeken van vrijetijdsactiviteiten. Meer info over de waaier aan hulp via www.brailleliga.be

Partner Content