Aquawalking: samen recht door zee!
Bij aquawalking stap je met het water tot op borsthoogte door de branding. Een complete en voor het lichaam weinig belastende sport.
Aquawalking, een sportdiscipline die in 2006 in Duinkerke ontstond, houdt in dat je langsheen de kust door het water wandelt. In Frankrijk heet de sport dan ook ‘longe-côte’ of kustlopen. “De sport werd bedacht door de trainer van een professioneel roeiteam. Hij zocht een trainingsactiviteit die de gewrichten geen schade toebrengt”, aldus Juliette Gueranger, medeoprichtster van de vzw BeLonge, momenteel de enige aquawalkingclub actief in ons land. “Bedoeling is dat je in een enigszins sportief tempo – een beetje zoals bij nordic walking – door de branding stapt, met het water tot op borsthoogte.”
Om vooruit te komen moet je voortdurend tegen de kracht van het water opboksen. Niet alleen met je benen, maar ook met je armen, al dan niet met peddels. “Tijdens deze extreem complete sport train je alle spieren. Tegelijk werk je aan je evenwicht. Aquawalking is ook heilzaam bij problemen met de bloedsomloop en vergt wel enige inspanning van je hart. Zeker in de Noordzee, waar de golven en de stroming vaak pittig zijn. Toch is deze sport voor alle leeftijden haalbaar, al moet je er wel iets van conditie voor hebben.”
Van kop tot teen
Tot zover de theorie. Maar wat geeft dit in de praktijk? Ik kreeg de kans om deze sport uit te proberen aan onze kust, in Oostduinkerke. In februari. Want, jawel, kustlopen kan het hele jaar door en bij alle temperaturen, op voorwaarde dat de weersomstandigheden het toestaan en je een aangepaste uitrusting aantrekt. “Een wetsuit is bij ons verplicht”, licht Juliette Gueranger toe. “Zowel ’s zomers als ’s winters, want we stappen een uur door de branding en aan onze kust kan het weer snel omslaan en kan er altijd wind opsteken. Zonder beschermende kledij krijg je het snel koud.” Gezien de winterse temperaturen in februari ga ik voor het volledige pakket: een wetsuit in dik neopreen, inclusief wetshoes, handschoenen en cap.
Aquawalking is niet aangeraden als je je niet als een vis in het water voelt en/of een hartaandoening hebt.
Kustlopen doe je om veiligheidsredenen sowieso best in groep en idealiter in clubverband. “Voor we beslissen of we eropuit trekken, toetsen we een hele reeks parameters af: de hoogte van de golven, de stroming, de getijden... Omdat iedereen een kramp kan krijgen of onwel worden, is het belangrijk om dit niet in je eentje te doen. Tot slot heb je in ons land theoretisch niet het recht om in zee te gaan in perioden waar er geen toezicht is op het strand. We hebben dus speciale toelatingen moeten vragen en er gelden strikte veiligheidsregels.”
Kinderlijk plezier
Komt het gevreesde uur waarop ik het water in moet. Ik ben aangenaam verrast dat de wetsuit perfect isoleert. Er sijpelt hooguit hier en daar een minuscuul straaltje koud water binnen, dat niet meer dan een rilling veroorzaakt. Net genoeg om me op te peppen voor ik tot mijn middenrif de golven in stap. Onze groep telt een tiental kustlopers tussen 40 en 60 jaar. De sessie begint uitgelaten: hoewel allemaal volwassen, kunnen we niet aan de verleiding weerstaan om wat te spetteren in de golven, die vandaag onstuimig en hoog zijn. Nu komt het er een uur lang op aan ons niet te laten verrassen, de kleinste golfjes met de vlakke hand te breken en onder de grootste golven door te duiken.
“Als je dit geregeld doet, heb je algauw een zwak voor dit type weer. Je wordt stevig door elkaar geschud, het is heel plezant en je amuseert je als een kind, althans als je je perfect op je gemak voelt in het water. Uiteraard kan je ook aquawalken als de zee rustig is. Dat is zelfs de beste manier om met deze sport kennis te maken.”
We stappen afwisselend met de stroming mee en tegen de stroming in. Al snel leer ik mijn benen af te rollen onder water. Dat blijkt een pak minder belastend dan bij het joggen, want het water fungeert als schokdemper. Met mijn armen maak ik crawlbewegingen aan het wateroppervlak. Ondanks de druk van het water heb ik nooit de indruk dat ik een zware inspanning aan het leveren ben. Nochtans doet de activiteit in het woelige water mijn ademhaling versnellen en ben ik nu en dan nagenoeg buiten adem: het is dus een kwestie van je inspanningen te doseren. Op een bepaald moment heb ik zelfs de indruk dat ik aan het zweten ben in mijn wetsuit! Gelukkig kunnen we als groep de krachten bundelen en samen een golfbreker vormen, zodat het makkelijker opboksen is tegen de stroming.
Na een uur, dat echt voorbij is gevlogen, is het tijd om uit het water te komen. Rood aangelopen en met een brede glimlach. Ik voel me verkwikt en zen. En ik loop over van energie. De wetsuit blijft zijn isolerende functie vervullen tot in de kleedkamer, ook wanneer we onder de verbaasde blikken van wandelaars als een menselijke zeehondenfamilie het strand oversteken.
Tijd om de balans op te maken. Na afloop heb ik het gevoel dat ik gesport heb zonder de ongemakken – spierpijn, vermoeidheid e.d. – die ik daar vaak mee associeer. En, kers op de taart: ik heb me geamuseerd! Wanneer gaan we nog een keer?
Meer weten? longecotebelgium.be
Wat mag dat kosten?
Om het echt veilig te houden, moet je aquawalken in clubverband. In Frankrijk zijn er al heel wat clubs, België telt er voorlopig maar eentje. Reken op 15 euro voor een sessie, verzekering en omkadering inbegrepen. Welke uitrusting je nodig hebt, hangt af van het seizoen: een basic zomerwetsuit vind je al vanaf 90 euro en kan je combineren met een paar oude sneakers. Een winterwetsuit, inclusief cap e.d., is duurder, maar doorgaans kan je het materiaal huren tegen een zeer democratische prijs.