© Plus Magazine

Kruip in je pen en doe mee aan de Plus schrijfwedstrijd

Misdaadauteur Jo Claes schreef het begin van een verhaal... Aan u om het verhaal af te maken! Moet het een misdaadroman worden? Hoeft niet. U kan met het verhaal alle kanten op. Stuur het ons voor 21 januari 2018 en maak kans op een van de 25 prijzen.

Het verhaal: Euro’s

Het begon met een pakje, niet veel groter dan een luciferdoosje. Nog voor ze uitstapte, zag ze het al door het lifthek op de mat voor haar deur liggen. Er zat bruin inpakpapier rond en op de bovenkant stond haar naam in drukletters. Alleen haar voornaam: ROSANNE. Een adres ontbrak, een postzegel ook.

Binnen maakte ze nieuwsgierig het pakje open. Er zat een stuk van één euro in. Dat was alles. Geen briefje, geen mededeling, geen naam van de afzender. Ze begreep het niet. Waarom stuurde iemand haar een euro en hoe was het pakje op haar mat beland? Ze woonde op de tweede verdieping van een oud herenhuis dat in zes flats was verdeeld, zonder sleutel kwam je het gebouw niet in. Had iemand van de buren het pakje voor haar deur gelegd? Wie? Ze huurde de flat nog maar een week en kende niemand van de vijf andere bewoners, behalve de man van de derde verdieping met wie ze een paar dagen geleden in de lift had gestaan en die de hele tijd naar de vloer had gestaard zonder ook maar één woord te zeggen. Van echt kennen was dus geen sprake.

Twee dagen later, op vrijdag, lag er een enveloppe voor haar deur. Een gewone witte enveloppe met opnieuw alleen haar voornaam. Er stak een briefje van vijf euro in en weer maakte de afzender zich niet bekend of gaf een verklaring voor het geld.

Wat was dit? vroeg ze zich af. Een flauwe grap? Kende een van haar vriendinnen iemand in het gebouw die bereid was dit spelletje mee te spelen? Ze deed overal navraag: in haar kennissenkring, op het werk, bij haar familie. Iedereen hield bij hoog en bij laag vol niets met de zaak te maken te hebben.

De volgende maandag lag er opnieuw een pakje, ongeveer zo groot als een Rubiks kubus en weer in hetzelfde bruine inpakpapier zonder adres of postzegel. Binnenin zat een klein, glazen jampotje dat gevuld was met stukken van één euro. Haar handen trilden toen ze het deksel openschroefde. Ze telde. Het waren er tien.

Alles samen had iemand haar tot nu toe zestien euro bezorgd, toch een aardige som om alleen maar een grap uit te halen. Wie deed dit? En met welke bedoeling? Moest ze hiermee naar de politie gaan en klacht indienen tegen onbekenden? Om welke reden? Dat iemand haar geld stuurde? Ze zag de dienstdoende agent al voor zich. Die zou met moeite zijn gezicht in de plooi kunnen houden.

De volgende drie dagen keek ze telkens, nog voor ze uit de lift stapte, met toenemende onrust naar de mat voor haar deur, maar er lag nooit iets. Tot op vrijdag. Haar hart sloeg op hol. Dit keer was het ding zo groot als een schoenendoos.

....

Hoe gaat het verhaal verder? Dat bepaalt u.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content