Wat heeft u met/van WOI?
Heeft u nog foto’s, voorwerpen of familieverhalen van en uit de Groote Oorlog? Dan moet u die beslist laten registreren op een van de collectiedagen WOI, die nu in het hele land georganiseerd worden. Wij gingen eens kijken op de collectiedag in het Fort van Breendonk.
“U komt voor de collectiedagen? Komt u maar mee!” De collectiedag WOI op het Fort van Breendonk in Willebroek loopt als een geöliede machine. Eerst worden alle papieren ingevuld, u moet immers toestemming geven om uw verhaal, foto of document in de databank Europeana 1914-1918 op te nemen. U krijgt een kaartje waarmee u uw verhaal zelf later online kan aanvullen, bijkomende foto’s kan uploaden enzovoort.
Dan gaat het naar een andere tafel, een team dat uw verhaal samenstelt, vragen stelt, info vraagt én geeft. En eventueel de hulp inroept van een van de talrijke deskundigen in de zaal, om een of ander detail te verduidelijken, een nieuwe invalshoek te bieden. Zoals over die ene Canadese knoop die tussen de knopen van het legeruniform van mijn overgrootvader gesukkeld lijkt. Dat hij uit de eerste Wereldoorlog stamt, weet een ‘knopenspecialist’ aan een tafel vlakbij. En een legerspecialist reikt een verhaal aan: “Het zou kunnen dat uw overgrootvader een knoop geruild heeft met een andere soldaat. Dat gebeurde soms, als souvenir.” Of hoe een knoop plots het beeld oproept van twee jonge kerels uit twee andere hoeken van de wereld, die elkaar nauwelijks verstaan – maar misschien wel begrijpen... – en temidden van alle oorlogsellende een moment van verbondenheid delen.
De voorwerpen en documenten gaan respectievelijk naar de fotografe en de scanner, terwijl wij een kop koffie drinken.
Anne Van Kelst en haar dochter Annelies wachten ook tot ze hun Wereldoorlogherinneringen weer mee naar huis kunnen nemen. “Het zijn briefkaarten, foto’s die mijn grootvader vanuit Duitse krijgsgevangenschap naar zijn familie stuurde”, verduidelijkt Anne. “De Duitsers zorgden voor die foto’s, van keurige huisjes waarin de gevangenen ondergebracht waren, met tuintjes ervoor... een echte propagandaslag. De krijgsgevangenen moesten er dwangarbeid doen, mijn grootvader moest Duitse boeren helpen. Hij had geluk: het klikte met die mensen en ze werden vrienden. Hij heeft hen na de oorlog nog opgezocht, we hebben daar nog treintickets van gevonden.” Waarom ze helemaal uit de Zwalmstreek naar Willebroek zijn afgezakt? “Ik vind het belangrijk dat zijn verhaal ergens bewaard blijft. Wat ervan overblijft natuurlijk. Ik was pas acht jaar oud toen hij stierf, hij heeft me daar nooit iets over verteld en ook in de familie heb ik er nooit veel over gehoord. Ik vind het jammer dat ik niet meer weet over zijn leven daar.”
Wilt u ook uw verhaal kwijt? Dan kunt u ook naar een collectiedag gaan, de data vindt u op onderstaande website. Overigens kunt u er ook voor kiezen om uw verhaal daar zelf rechtstreeks op in te voeren.
http://www.europeana1914-1918.eu/nl