Dimitri Verhulst: “Sommige mensen worden ouder dan hun liefde aankan”

Met ‘De Laatkomer’ heeft Dimitri Verhulst (40) opnieuw een boek uit waar hij trots op is. Een boek met een gevoelig thema: het hoofdpersonage veinst dementie om opgenomen te worden in een tehuis en zo aan zijn liefdeloze huwelijk te ontsnappen. Plus Magazine sprak met de schrijver.

Plus Magazine: Het uitgangspunt van ‘De Laatkomer’ is opmerkelijk. Vanwaar het idee dat een man doet alsof hij dement is om aan zijn vrouw te ontsnappen?

Omdat ik merk dat mensen makkelijk bij mekaar kunnen blijven zonder nog grootse dingen voor mekaar te voelen. Ze hebben vaak de moed niet er een eind aan te maken, wegens de angst voor het onbekende. Hoewel er tegenwoordig ook veel gepensioneerden uit de echt scheiden, en dat kan ik alleen maar toejuichen, tenminste als ze niet meer gelukkig zijn met mekaar. Maar dikwijls is hun angst groter dan hun tegenzin om in liefdeloosheid bij mekaar te blijven. Dat kan jonge mensen ook overkomen. Maar toch zie ik het vooral bij ouderen. Ze worden ouder dan hun liefde aankan. En ze blijven samen, uit gewoonte. En worden zo “zagerig” tegen mekaar.

Toch lijkt het mij erg onwaarschijnlijk.

Het is natuurlijk een verhaal. Maar ik moet zeggen dat het minder van de pot gerukt is dan het op het eerste gezicht lijkt. Ik ben voor de promotie van dit boek een filmpje gaan opnemen met beginnende dementerenden. En ik vond dat ik moest zeggen waarvoor dat filmpje diende. Dus ik vertelde het verhaal van mijn hoofdpersonage: te lui om de echtscheiding aan te vragen, te beschaamd om het zijn kinderen te vertellen, te lui om een appartement te zoeken, te leren koken en een wasmachine aan te zetten. En de eerste reactie van een beginnende dementerende luidde: maar dat boek gaat over mij! Ik vond dat ongelooflijk. En ik wist dat hij een lucide moment had! Toen was ik overtuigd van het feit dat ik het goed had aangevoeld.

Is uw boek ook een aanklacht over de manier waarop we met ouderen omgaan?

We doen te lyrisch over leeftijd! Ik las onlangs nog een artikel waarin stond dat zeventig het nieuwe dertig is. Volkomen belachelijk! Ik ben de laatste jaren toevallig wat mensen gaan bezoeken die in rusthuizen zijn terecht gekomen. En ik vond dat een confronterende belevenis. Het zijn nog altijd treuroorden, zeker als je weinig geld hebt. Het lijkt wel alsof je een straf moet gaan uitzitten omdat je te lang geleefd hebt. Maar wij hebben het allemaal aan onszelf te danken. Want wij gaan niet mee betogen met de witte sector, wanneer die klaagt dat in het personeelsbestand wordt gesnoeid. Dus zullen wij ons moeten laten wassen door iemand met een gezicht tot op de grond. Want we hebben het nooit erg gevonden, dat die mensen weinig verdienen. Ik heb trouwens een groot respect voor hen.

Lees het volledige interview met Dimitri Verhulst volgende maand in Plus Magazine. Vanaf 23/5 in de winkels.

Deze trailer is tot stand gekomen met medewerking van de bewoners en het personeel van vzw Sint-Annendael in Diest.