5 mei: ongeval zet domper op zonnige oefenrit
Prachtig weer en iedereen had er echt zin in: alles leek perfect voor de 19 deelnemers aan onze grote oefenrit (105 km!) van zondag 5 mei vanuit Tervuren. Tot één van ons zwaar ten val kwam.
Het ongeval gebeurde bijna 8 km na de start in Tervuren in een scherpe en bochtige afdaling in Overijse. Mieke Janssens uit Brasschaat verloor de controle over haar stuur en kwam met grote snelheid terecht tussen een afscheidingsmuurtje en een verlichtingspaal. Ze was zichtbaar goed toegetakeld in haar aangezicht, maar bleef bewust.
Iedere deelnemer van onze Plus Magazinegroep is meteen gestopt en er was ook snel hulp. Bij het groepje fietsers dat na ons kwam, bevond zich een arts. Hij kon de eerste zorgen toedienen. Ook de ambulance was snel ter plaatse. Mieke is weggebracht naar een ziekenhuis in Sint-Lambrechts-Woluwe. Ze bleek gelukkig geen letsels te hebben aan de wervelzuil of de schedel, maar werd zondagnamiddag wel geopereerd aan haar mond en gebit.
Plus Magazine en alle deelnemers aan onze Ventouxuitdaging wensen haar uiteraard een spoedig herstel toe en hopen – misschien tegen beter weten in – dat ze toch van de partij kan zijn op 22 juni. Per slot van rekening heeft ze speciaal hiervoor een nieuwe racefiets gekocht. Meer nieuws volgt later.
In de lentezon
Toen de ambulance en de politie vertrokken waren, hebben we beslist om de oefenrit verder te zetten. Mieke was in goede handen en we konden verder geen hulp bieden. De meesten van ons kozen voor het parcours van 105 km en ze hebben het zich niet beklaagd. Een lekker zonnetje, vrijwel geen wind en een parcours om u tegen te zeggen: rustige wegen in Vlaams- en Waals-Brabant, mooie dorpjes en dwars door het Meerdaalbos in lentetooi. Natuurlijk was er geregeld een nijdige en soms ook lange helling, maar nergens had ik het gevoel dat ik hem niet aankon. Nooit moest ik op mijn kleinste versnelling schakelen.
Op mijn tijd heb ik niet gelet. Ik ben samen met Chris (de deelnemer die de Mont Ventoux gaat beklimmen met een klassieke fiets) als laatste toegekomen na een rit van bijna zes uur (inclusief twee stops, maar zonder de stoptijd voor het ongeval mee te rekenen). Dat was drie kwartier na de eerste deelnemer (Brigitte, natuurlijk!), maar dat kan me eerlijk gezegd niet schelen. Wel hebben we afgesproken dat we ons bij de volgende oefenrit (115 km in Laroche op Pinksteren!) gaan verdelen in drie groepjes (‘de snellen’, ‘de minder snellen’ en ‘de tragen’...). Op die manier blijven we toch min of meer in groep rijden en kan niemand onderweg verdwalen.
Records gebroken
Na zondag – en ik denk dat dit voor de meeste deelnemers geldt – heb ik het gevoel dat mijn vorm beter aan het worden is en dat de Mont Ventoux haalbaar wordt. Ook al omdat we nu vaker buiten kunnen trainen en min of meer ons trainingsschema kunnen volgen.
Natuurlijk zette het ongeval een domper op ons fietsplezier, maar dat belet niet dat velen van ons zondag apetrots waren op het breken van hun persoonlijk fietsrecord. Guy reed die dag het parcours van 60 km en nadien nog eens 43 km. Zelf brak ik met 108 km mijn afstandsrecord (tot nog toe op 92 km). Reinout was deze keer de strafste van ons allemaal. Die is ook met de fiets heen en terug naar de vertrekplaats gereden en had ’s avonds 147 km op zijn teller staan. Voordien deed hij nooit meer dan 69 km per dag.
Nog dank aan Paul en Jacqui, die bij de fiets van Mieke gebleven zijn tot de assistentiewagen van Sporta hem kwam ophalen. Dank ook aan Sporta voor de efficiënte hulp en de verdere afhandeling van het ongeval.