Zo gaat het verder

Hervertellen, verder vertellen, opnieuw vertellen. Wat zouden we doen zonder verhalen? Sommigen zijn (eeuwen) oud, maar leveren nog meer dan genoeg inspiratie voor een hedendaagse roman.

In 1938 schreef Mechelaar Albert Van Hoogenbemt Stille man, bekroond met de Driejaarlijkse Staatsprijs. Het boek werd internationaal een referentie in Vadersuche, de zoon die via de vader zichzelf leert kennen. Het intrigeerde schrijver Willy Bogaerts dat de man op de achterflap heel erg op zijn grootvader leek. Van Hoogenbemt bleek dan ook de neef van zijn vader te zijn. Geen wonder dat Bogaerts in het verhaal elementen uit zijn eigen familie terugvond, evenals vragen zonder duidelijk antwoord. Tachtig jaar later pikten Willy Bogaerts en zijn zoon Steven (die samen al heel wat misdaadverhalen uitbrachten) in Stille mannen het verhaal van Van Hoogenbemt weer op en schreven een raadselachtig liefdesverhaal en een spannende intrige rond cellospeelster Lydia.