Mooi met rug naar hoogbouw

In 1946 zag ik voor het eerst in mijn leven de Noordzee. Ik was toen 9 jaar. De mooie huizen op de dijk en de betegelde muren waren erg beschadigd door kogelinslagen. Alleen de kelderverdiepingen waren bewoond. Het strand was op een smalle plaats toegankelijk. Het overige deel en de duinen waren verboden zones afgesloten met prikkeldraad. Maar De Noordzee was toen even mooi en adembenemend als vandaag. Naar mijn mening had men de hoogbouw wel moeten verbannen van de zeedijk. De duinen, de natuurlijke bescherming tegen het stijgende zeeniveau, zouden moeten worden beschermd. Ik kan aan de hedendaagse situatie niets veranderen, maar ik blijf naar zee gaan en genieten van het mooie, met mijn voeten in het zand en mijn rug naar de hoogbouw op de dijk.