Christina en François dansen op het ijs

“IJsdansen heeft het allemaal: je moet muzikaal zijn, evenwicht hebben, durven. En het houdt je mentaal scherp, want je moet al die danspassen onthouden.” Zes jaar geleden werden Christina Dumont (61) en François Aerts (72) een ijsdanskoppel. “We delen dezelfde ambitie, trainen veel, volgen buitenlandse stages en nemen deel aan wedstrijden. Dan moet je perfectionistische zijn”, zegt François. Christina vult aan. “De lat ligt altijd hoog. Je kan niet zeggen: ik ga vandaag maar half mijn best doen, want dan gebeuren er ongelukken. Je moet geconcentreerd zijn. Alles moet kloppen.” Nochtans zette ze pas op haar 40ste haar eerste stappen op het ijs. “Ik heb altijd gedanst, maar op het ijs is het nog iets anders. Als je de techniek correct toepast, lijkt het alsof je in water zwemt. Je weegt niets. Dat is een plezant gevoel.” François staat al langer op het ijs. Hij ging als tiener al schaatsen wanneer de parkvijver in het dorp was dichtgevroren. “Ik deed ook keurturnen. Dat soepele zit in mijn genen.”

Je vindt hen drie dagen in de week op het ijs. “We trainen negen uur per week, plus een uur droogtraining. Dan oefenen we de passen die niet goed lukken in de kleedkamer in slow motion”, zegt Christina. “Ik vind het fijn om telkens weer iets meer te kunnen, hoe klein ook. Soms maken we ruzie als een danspas niet wil vlotten. Meestal ben ik het die de oplossing vind omdat ik logisch kan nadenken. Ik ben streng, ja. Je kan natuurlijk op je eigen manier dansen, maar dan trekt de jury punten af.”

“Je zou het niet zeggen, maar bij ijsdansen neemt de vrouw het vaakst de leiding. Veel mannen hebben het daar moeilijk mee. Ze willen de macho uithangen, maar dat werkt niet. En ik moet wel luisteren, anders ben ik mijn danspartner kwijt”, lacht François.