Bob Mertens recupereert voor de kunst
“Twaalf jaar geleden begon ik na te denken over wat ik na mijn pensioen zou doen. Ik vind dat je dat moet voorbereiden. Wat zijn je interesses? Wat laat je gezondheid toe?” Bob Mertens (69) kwam al snel bij kunst uit en haalde zijn diploma beeldhouwkunst aan de academie. “Ik leerde bustes maken, maar monteerde het liefst voorwerpen op een mdf-plaat. Assemblages die repetitie inhouden. Ik zoek constant naar voorwerpen in kringwinkels, op rommelmarkten. Dan stoot ik bijvoorbeeld op een doos plastic vliegtuigjes en bedenk ik wat ik daarmee kan maken. Soms duurt het maanden voor ik een idee krijg, soms komt het meteen.” Af en toe komen zaken gewoon zijn richting uit, zoals toen de zoon van een apotheker hem in de kelder van zijn vader liet snuisteren. “Ik heb mijn koffer volgeladen met glazen ampullen en pipetjes. Daar heb ik vier werken mee gemaakt. Van rommel iets nieuws maken heeft wel iets.”
Omdat hij al die kunstwerken niet kon blijven stockeren – op twee jaar tijd maakte Bob 100 werken – stelde hij ze tentoon. Een aantal is intussen verkocht. “Ik maak geen kunst om ze te verkopen, het verhaal is wat primeert. Maar elke kunstenaar wil appreciatie voor zijn werk. Het geeft een boost als iemand je werk koopt. Sommige werken liggen me nauwer aan het hart, dat merk je aan de prijs”, lacht Bob. “Het leuke aan tentoonstellen, zijn de gesprekken. Ik spreek de mensen vaak aan, maar ze komen ook zelf praten over wat ze zien in mijn creaties. Sommige zien vooral de materialen, andere het beeld erachter. Bij mijn laatste tentoonstelling zegden mensen me dat ze goedgezind naar buiten gingen. Dat geeft echt een super gevoel.”
www.bobmertens.be
Diane Teygeman promoot steppen
Tien jaar geleden was Diane Teygeman (59) een fervent marathonloopster, maar een knieblessure maakte daar een einde aan. “Mijn knieën zijn versleten van al dat lopen”, zegt ze nuchter. “Ik moest een andere sport vinden, want ik ben een bezige bij. Ik ben beginnen fietsen, maar vond dat niet zo leuk. Een fietstoer in groep gaf me vooral stress: je moet opletten voor het verkeer en voor de andere fietsers. Lopen was net leuk omdat je dat in de bossen kan doen en je gedachten de vrije loop kan laten.”
Vorig jaar botste Diane toevallig op een filmpje over steppen. “Dat wou ik ook proberen. Ik mocht bij een invoerder verschillende modellen uitproberen. Ik was meteen verkocht. Mijn eerste step was er een met kleine wielen, maar dat ging niet snel genoeg naar mijn zin, dus schakelde ik over op een met grote wielen waarmee ik makkelijk snelheden tot 20 km/u haal.” De klik was zo intens dat ze besloot de sport te promoten en op de kaart te zetten in België. “Het is heel laagdrempelig. Zelfs mijn moeder van 80 was er meteen mee weg. Zij kende de trottinette nog. Je hebt minder evenwicht nodig dan op de fiets, je hebt altijd een voet op de grond. En het is minder belastend voor je gewrichten dan lopen: ik reed vorig jaar de Tocht van het IJsselmeer, 245 km en 13 uur steppen en had geen last van mijn knieën.”
Eind vorig jaar richtte ze de Carolus steppers op, de allereerste stepclub van het land, een half jaar later goed voor 60 leden. “Ook veel Nederlandse want bij hen is steppen als sport al ingeburgerd.” In juli doet Diane voor het eerst mee aan het WK steppen in Nederland. “Ik wou drie keer per week trainen, maar door familiale omstandigheden is dat niet gelukt. Ik merk ook dat ik de discipline niet meer heb om zo hard te trainen. Ik heb mezelf vroeger genoeg bewezen. Ik ga wel alles geven, maar ik lig niet wakker van het resultaat. Het groepsgebeuren is belangrijker. En het plezier om terug door de bossen te crossen... op een step.”
De Carolus steppers België hebben een facebookpagina.
Diane Teygeman promoot steppen
Tien jaar geleden was Diane Teygeman (59) een fervent marathonloopster, maar een knieblessure maakte daar een einde aan. “Mijn knieën zijn versleten van al dat lopen”, zegt ze nuchter. “Ik moest een andere sport vinden, want ik ben een bezige bij. Ik ben beginnen fietsen, maar vond dat niet zo leuk. Een fietstoer in groep gaf me vooral stress: je moet opletten voor het verkeer en voor de andere fietsers. Lopen was net leuk omdat je dat in de bossen kan doen en je gedachten de vrije loop kan laten.”
Vorig jaar botste Diane toevallig op een filmpje over steppen. “Dat wou ik ook proberen. Ik mocht bij een invoerder verschillende modellen uitproberen. Ik was meteen verkocht. Mijn eerste step was er een met kleine wielen, maar dat ging niet snel genoeg naar mijn zin, dus schakelde ik over op een met grote wielen waarmee ik makkelijk snelheden tot 20 km/u haal.” De klik was zo intens dat ze besloot de sport te promoten en op de kaart te zetten in België. “Het is heel laagdrempelig. Zelfs mijn moeder van 80 was er meteen mee weg. Zij kende de trottinette nog. Je hebt minder evenwicht nodig dan op de fiets, je hebt altijd een voet op de grond. En het is minder belastend voor je gewrichten dan lopen: ik reed vorig jaar de Tocht van het IJsselmeer, 245 km en 13 uur steppen en had geen last van mijn knieën.”
Eind vorig jaar richtte ze de Carolus steppers op, de allereerste stepclub van het land, een half jaar later goed voor 60 leden. “Ook veel Nederlandse want bij hen is steppen als sport al ingeburgerd.” In juli doet Diane voor het eerst mee aan het WK steppen in Nederland. “Ik wou drie keer per week trainen, maar door familiale omstandigheden is dat niet gelukt. Ik merk ook dat ik de discipline niet meer heb om zo hard te trainen. Ik heb mezelf vroeger genoeg bewezen. Ik ga wel alles geven, maar ik lig niet wakker van het resultaat. Het groepsgebeuren is belangrijker. En het plezier om terug door de bossen te crossen... op een step.”
De Carolus steppers België hebben een facebookpagina.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier