Waarom ik niet op Facebook zit

Omdat ik, wat mezelf betreft, niet weet wat ik op Facebook kwijt zou moeten. Mijn vakantiefoto’s? Ik heb echt geen zin om die aan Jan en alleman te laten zien. Ik ben er trouwens zeker van dat ze ook niemand interesseren, dat komt dus goed uit.

Ik wil ook niet dat mijn vrienden zich verplicht voelen om Anne in bikini aan de Côte d’Azur te ‘liken’, terwijl ze denken: zo te zien eet die daar wel iets meer dan alleen de mediterrane keuken!

Omdat het voortdurend zichzelf in de kijker zetten, in woord en beeld, me mateloos ergert. En vermits we onszelf enkel van onze beste kant laten zien, steken we de ogen uit van onze virtuele vrienden, die de indruk krijgen dat hun leven – vergeleken met het onze – niet veel voorstelt! Studies hebben het al aangetoond: sociale media ondermijnen het moreel.

Omdat ik niet verplicht wil worden om vriendschapsverzoeken te weigeren. Wat als mijn bazen me vragen om vriendje te worden? Weiger ik dat dan? Of aanvaard ik hun verzoek, met als risico dat ik hen dan toegang moet verschaffen tot mijn privéleven? En wat met mijn collega’s, van wie enkele ook goede vrienden zijn? Als ik er één als vriendje op Facebook toelaat, moet ik hen allemaal toelaten, ook degene met wie ik in het ‘echte’ leven niet bevriend ben.

Omdat mijn gegevens al genoeg voor marketingdoeleinden worden misbruikt. Want op Facebook wordt alles wat je er argeloos achterlaat, geanalyseerd. Je zet erop dat je van spaghetti houdt, en de volgende dag word je bestookt met reclame voor tomatensaus. Bedoeling van de firma Facebook is niet om u een leuk communicatiemiddel aan te reiken, maar om gratis gegevens op te halen, die u bereidwillig ter beschikking stelt, vaak zonder dat u daar erg in hebt.

Omdat een onschuldig grapje heel snel ontspoort, zeker in een samenleving die gedicteerd wordt door politieke correctheid. En sociale media zijn niet alleen ongelooflijke klankkasten, ze hebben ook nog eens een olifantengeheugen. Zodat het stomme grapje dat in 2014 mensen choqueerde of deed lachen, u als een boomerang terugkomt op een moment dat u het al lang vergeten bent.

Maar wie weldoordacht en op een volwassen manier met sociale media omspringt, zoals blijkt uit onze Focus op p. 30, hoeft het kind niet met het badwater weg te gooien. Mensen uit hun isolement halen, banden creëren die tot in het ‘echte’ leven reiken, mensen helpen om in contact te blijven met hun familie of om werk te vinden,...

Facebook kan het allemaal. Meer nog: dat medium waar ik me in mijn privéleven zo aan erger, is beroepshalve een efficiënt kanaal om met u van gedachten te wisselen. En daar ben ik Facebook dankbaar voor!

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content