Anne Vanderdonckt

Een maaltijd bereiden is emotie, liefde en warmte

Anne Vanderdonckt
Anne Vanderdonckt Redactiedirecteur van Plus Magazine

In tijden van crisis en een veelvoud aan onzekerheden, zoals vandaag, overstijgt koken meer dan ooit zijn primaire rol van het lichaam voeden. Voedsel is veel meer dan wat er op ons bord ligt.

Koken is trendy. Het is de hoofdschotel van entertainmentprogramma’s met een hoog kijkcijferpotentieel. En het wordt een event wanneer het in scène wordt gezet door restaurants die volop gaan voor beleving (diners in de lucht, in het duister...) of hun kaart opbouwen rond een origineel concept (jars, alles met humus...). Koken is de fotogenieke en inspirerende ster van sociale netwerken. En het voedt ons verlangen om onze gezondheid ter harte te nemen, via een biolabel, plukrijp in de tuin, of rechtstreeks bij de boer.

In tijden van crisis en een veelvoud aan onzekerheden, zoals vandaag, overstijgt koken meer dan ooit zijn primaire rol van het lichaam voeden. Voedsel is veel meer dan wat er op ons bord ligt.

Het is emotie, liefde en warmte. Een maaltijd bereiden voor wie we liefhebben is een handeling vol gevoelens, die én de tafelgenoten, én wie achter het fornuis staat gelukkig maakt.

Koken is een taal, maar ook een therapie.

Koken is een taal. HR-verantwoordelijken weten dat: wanneer werknemers beginnen te klagen over het menu en de kantine, dan is dat heel vaak een teken dat je de echte onvrede elders moet zoeken.

Koken is ook een therapie. Recent werd nog een experiment opgezet in de Franse stad Toulon. In een ziekenhuis gespecialiseerd in de ouderenzorg, waar erg verwarde patiënten verblijven, is een sterrenchef een feestmaal komen bereiden... met de hulp van de bewoners. Samen koken. Samen eten. Deze smaakervaring van topkwaliteit heeft hun neuronen gestimuleerd, hen blij gemaakt, hen meer autonomie, bewustwording en zelfrespect gegeven. Die dag zijn de patiënten opgefleurd en hebben ze hun bord een tweede keer volgeschept. En de chef een knuffel gegeven. Voor deze zorginstelling is koken, net als yoga enz. een alternatieve therapie die het geneesmiddelengebruik moet doen dalen en voorkomen dat patiënten apathisch worden.

Voor mensen op hoge leeftijd is eten trouwens vaak het laatste pleziertje dat hen nog rest, datgene wat hen zin geeft om te leven en contact te hebben met anderen. Ook al hebben ze het soms lastig om met mes en vork te eten, te kauwen, te slikken. Een uitdaging waarrond – alweer in Frankrijk – driesterrenchef Michel Bras, gezondheidsexperts en maaltijdengigant Sodexo samenwerken om het probleem van geblend voedsel aan te pakken. Je kent ze wel, die vormloze en betuttelende papjes die ook in ziekenhuizen worden geserveerd en het naderende etensuur tot een hel maken. “Eet nu toch meneer, u moet eten!” “Maar het is hier alle dagen hetzelfde en het smaakt naar niets!” “Ja, we weten het, maar u moet eten, he!” (gesprek opgevangen in een ziekenhuis in december 2016). Het zijn die papjes die eetproblemen en ondervoeding in de hand werken. Maar het ergste is dat veel van deze mensen wel degelijk in staat zijn om te kauwen en er een rechtstreeks verband is tussen kauwen en het vermogen om kennis op te doen. Kauwen is ook je zelfrespect behouden, en dat is toch niet niks. Grote groepen een kwaliteitsmaal voorzetten is zeker niet evident en ook een budgettaire keuze, maar was het niet Hippocrates die zei: “Laat je eten je eerste medicijn zijn”? Dat was al in de Oudheid zo.

Partner Content