Zoals het klokje in ons tikt...

Leen Baekelandt
Leen Baekelandt Journaliste Plusmagazine.be

Voor alles bestaat een geschikt ogenblik: om te gaan slapen, te eten, geneesmiddelen in te nemen,... Dat moment wordt in ruime mate bepaald door onze inwendige biologische klok. Af en toe stellen we die klok even op de proef door een uurwijziging!

Specialisten in de chronobiologie, de wetenschap die de natuurlijke ritmes van ons lichaam bestudeert,beweren dat zowat alle lichaamsfuncties onder controle staan van een inwendige klok. Die biologische klok wordt in onze hersenen gevormd door een aantal cellen in de hypothalamus (in medische kringen de suprachiasmatische kern genoemd) en bepaalt een circadiaans ritme (circa = ongeveer, dies = dag) van ongeveer 25 uur.

Via de secretie van hormonen door de pijnappelklier (hypofyse) legt de biologische klok dit ritme op aan de rest van het lichaam. Omdat het eigen ritme van de biologische klok iets langer is dan een etmaal (24 uur) wordt het bijgesteld door externe synchronisatoren. Op die manier beïnvloedt bijvoorbeeld de afwisseling tussen licht en donker in ruime mate ons slaap-waakritme (daarover leest u meer in het kaderstukje ‘Slapen en waken’).Slapen op een verkeerd moment van de circadiaanse cyclus,zoals bijvoorbeeld gebeurt bij ploegenarbeid, leidt tot slaapstoornissen en een verstoorde waakzaamheid overdag.Vooral de paradoxale slaap, die toeneemt naar de ochtend toe, raakt hierbij verstoord.Het duurt enkele dagen voor deze slaap zich opnieuw heeft aangepast.

Maar onze inwendige biologische klok bepaalt nog ontzaglijk veel meer: de evolutie van onze lichaamstemperatuur bijvoorbeeld, of het ogenblik waarop we honger krijgen. Anderzijds laat ze zich beïnvloeden door andere externesynchronisatoren dan de afwisseling lichtdonker: de afwisseling geluid-stilte, warmte-koude, rust-activiteit,...

Slapen en waken

Eén van de meest merkbare circadiaanse ritmes in ons lichaam is het slaap-waakritme. En een van de belangrijkste synchronisatoren die dit ritme beïnvloeden, is de afwisseling tussen licht en donker. De beïnvloeding gebeurt als volgt.

Het licht wordt opgevangen door het netvlies (retina), dat de prikkel doorstuurt naar bepaalde cellen van de hypothalamus, die erg gevoelig zijn voor schommelingen in de lichtintensiteit. Van hieruit vertrekt een signaal naar de pijnappelklier die bij verminderde lichtintensiteit melatonine afscheidt. Ons lichaam weet daardoor dat het nacht wordt. De melatonineconcentratie bereikt een maximum tussen 2 en 5 uur ’s nachts.

Ook onze biologische klok zelf bezit heel wat melatoninereceptoren wat betekent dat ze zelf eveneens gevoelig is voor de afwisseling van dag en nacht. Daardoor zal ze haar circadiaans ritme (van 25 uur) – en via de secretie van hormonen meteen ook een groot aantal andere lichaamsfuncties – synchroniseren met de duur van een etmaal (24 uur). Tijdens een etmaal komt de periode van de normale, fysiologische slaap overeen met het ogenblik waarop zowel de centrale lichaamstemperatuur als het cortisolgehalte – cortisol wordt hét stresshormoon bij uitstek genoemd – het laagst zijn.

PAGEBREAK

Hart en ademhaling

Nog een belangrijke lichaamsparameter die varieert in functie van het ogenblik van de dag is de bloeddruk. Deze ligt s’ morgens merkelijk hoger dan s’ avonds. Dat verklaart waarom mensen met een zwak hart meer risico lopen op een hartaanval tijdens de eerste drie uur nadat ze zijn opgestaan.

Ook astma-aanvallen steken meestal ’s ochtends de kop op. Dat heeft te maken met het feit dat het hormoon dat de luchtwegen openzet op dat moment een dipje kent. Dit heeft ertoe geleid dat specialisten zijn beginnen zoeken naar toedieningsvormen die ervoor zorgen dat geneesmiddelen op het geschikte moment hun maximale doeltreffendheid bereiken. Zo kan een speciaal omhulsel er bijvoorbeeld voor zorgen dat het geneesmiddel voor het hart dat u ’s avonds inneemt, pas tegen de
ochtend vrijkomt en daardoor op de meest kritieke uren een maximale bescherming biedt.

Chronotherapie

Eén van de belangrijkste redenen waarom alle belangrijke lichaamsfuncties een circadiaans ritme kennen, is het feit dat de cellen nooit alles tegelijk optimaal kunnen doen omdat hun energievoorraad beperkt is. Ze worden geprogrammeerd in de tijd om hun energie zo doeltreffend mogelijk te kunnen aanwenden en bepaalde functies te kunnen uitoefenen op het ene ogenblik van de dag en weer andere op een ander ogenblik. Een belangrijk gevolg hiervan is dat de toediening van geneesmiddelen, van verdovingsmiddelen of zelfs van voedingsmiddelen een verschillend effect zal hebben naargelang het tijdstip van de toediening.

Dit principe vormt de basis van de chronotherapie.Zo hebben chronotherapeuten vastgesteld dat een plaatselijke verdoving twee tot vier keer langer werkt als ze rond 15 uur wordt gegeven in plaats van tussen 7 en 9 uur ’s ochtends.Interessant om te weten voor uw volgende afspraak bij de tandarts!

Aspirine zou dan weer veel minder nevenwerkingen hebben als u het om 22 uur inneemt en geneesmiddelen tegen hooikoorts dienen bij voorkeur ’s avonds rond 19 uur ingenomen te worden.

Maar het belangrijkste onderzoek in de chronotherapie betreft ongetwijfeld de behandeling van kanker via chemotherapie. Daarbij is niet alleen gebleken dat de doeltreffendheid van de toegediende kankerbehandelingen varieert in functie van het ogenblik van toediening, maar ook de tolerantie (waaronder het al dan niet optreden van misselijkheid). Dit zou onder meer verklaard worden door het feit dat de cellen zich op bepaalde ogenblikken van het etmaal sneller delen dan op andere ogenblikken. Onderzoek is momenteel volop aan de gang om een duidelijker beeld te krijgen van het ideale toedieningsmoment van verschillende behandelingen bij diverse kankersoorten.

Het ideale moment

Chronobiologen hebben nauwkeurig het meest geschikte tijdstip bepaald voor de belangrijkste activiteiten in ons dagelijks leven.

7 uur: na 7 tot 8 uur slaap loopt onze interne wekker af. Het eerste daglicht doet de secretie van melatonine dalen maar de secretie van het stresshormoon cortisol krijgt een flinke prikkel. De lichaamstemperatuur en de bloeddruk stijgen, de hartslag versnelt.

7 – 8 uur: tijd voor een stevig ontbijt. Tijdens de nacht heeft het lichaam op zijn energiereserves geleefd. Tegen de ochtend ontstaat een tekort aan suiker waardoor ons energiepeil meteen na het ontwaken niet altijd fantastisch is. De insulineproductie bereikt een hoogtepunt. Eet daarom bij het ontbijt voldoende trage suikers. Alles wat u nu eet, zal makkelijker verteren dan op andere ogenblikken van de dag.

8 uur: de productie van geslachtshormoon kent een hoogtepunt.

10 – 11 uur: de hersenen zijn in topvorm. Het moment om dossiers te behandelen, dingen te leren of werkjes te verrichten die uw kortetermijngeheugen aanspreken.

11 uur: de lichaamstemperatuur daalt, wat zich uit door vermoeidheid, een dipje.

13 uur: de concentratie van maagzuur is het hoogst, zelfs als u nog niet gegeten hebt. Houd het echter bij een lichte maaltijd.

14.30 – 15 uur: het langetermijngeheugen is op zijn hoogtepunt.

15 – 16 uur: tijd voor een siësta. Sluit de ogen even en haal diep adem.

16 – 18 uur: onze spieren snakken naar activiteit. Geen toeval dat de meeste records nu gebroken worden. Het reactievermogen en de oog-handcoördinatie pieken.

17 – 19 uur: onze zintuigen staan op scherp. Geniet van een lekker glaasje, een heerlijke maaltijd of een mooi stukje muziek.

17 – 20 uur: tijd voor het (licht en vetarm) avondmaal. Ons basismetabolisme vertraagt zodat een overdadige maaltijd veel sneller tot gewichtstoename zal leiden.

18 – 21 uur: de lichaamstemperatuur en het cortisolgehalte nemen af. Tijd voor enkele rustige sociale contacten.

21 – 22 uur: de bloeddruk daalt, het metabolisme vertraagt. Het meest geschikte moment om lekker te relaxen.

22 – 23 uur: de melatonineconcentratie stijgt en we krijgen slaap. Onder de wol!

2 uur: ons gezichtsvermogen bereikt een dieptepunt.

4 uur: zowel de cortisolconcentratie, als de lichaamstemperatuur en de alertheid bereiken hun dieptepunt.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content