Striktere regels voor vissen op zee

Als fervent duiker, bioloog en viskweker, maar nog meer als vader van twee, stoor ik me aan de discussie over welke de minst invasieve manier van vissen is. Gaan we alle wilde vis in de Noordzee vangen door de zeebodem af te schrapen of gaan we via een nieuwe techniek van pulsvisserij alle vis van een bepaalde soort vangen, maar gelukkig laten we de zeebodem ongemoeid. In een interview op radio 1 hoor ik de heer Visser, die de belangen van de Nederlandse vissers behartigt, verkondigen dat het Europees Parlement een kapitale fout maakt door niet te kiezen voor de meest duurzame manier van vissen. Maar diezelfde heer Visser hoor ik op het einde van het interview wel zeggen dat er inderdaad een enorme verschraling is van de Nederlandse en Belgische visgronden, maar dat het in heel deze discussie hier niet over gaat.

Ik kan hier alleen maar uit concluderen dat innovaties in de grootvisserij zich niet focussen op de fundamentele problemen die het leven in de oceaan bedreigen, maar dat het vooral gaat over financiële, economische belangen... Waarom blijven we op grote schaal jagen op wilde vis? We eten toch ook geen panda’s, neushoorns en leeuwen. De toekomst is duurzame, diervriendelijke viskweek op het land, die minimale druk legt op de natuurlijke bronnen en op het milieu.

Moet vissen op zee dan verboden worden? Nee, maar het moet kleinschaliger, minder massaal en strikter geregeld, net zoals dit nu bij de jacht het geval is. En met een veel hogere prijs voor wilde vis, waardoor onze vissers hun beroep, hun passie kunnen blijven uitoefenen, met veel meer respect voor het leven in de zee. Het is mijn missie om ervoor te zorgen dat onze kinderen en kleinkinderen kunnen blijven genieten van de diversiteit van het leven in de oceanen, en dit niet hoeven te leren uit geschiedenisboeken, uitkijkend op een dode koude soep plastic, die de zee dreigt te worden.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content