Martine Nijsters geniet van koffie

Martine Nijsters (65) runde samen met haar man de koffiebranderij Koffie Kán. Die staat voor ambachtelijk, natuurlijk én fair trade. Nu is de branderij annex winkel overgenomen door dochter Marjolein, met wie ze samen het eigenzinnige boek Slow Coffee schreef. Martine is niet aan haar proefstuk toe. Eerder publiceerde ze al kleinere werken over koffie en ze verstuurde een nieuwsbrief naar haar klanten met telkens een andere invalshoek. Als ze over koffie vertelt, leidt ze je een ongekende wereld binnen. Ze verleidt je om koffie te zetten zoals het hoort zodat de aroma’s rijker geuren en de smaak voller maar ook milder wordt.

Martines liefde voor koffie gaat terug tot haar eerste verliefdheid, op de zoon van een Wenduinse tearoomuitbater die in zijn vrije tijd ook koffie brandde. De jongeman droomde ervan de koffiebranderij professioneel te runnen en vertelde bij hun eerste afspraakjes uitgebreid over Arabica, Robusta, de wijze van telen, de landen van oorsprong... Zo geurde het tijdens deze verliefde momenten heerlijk naar gebrande koffiebonen. Een geur die Martine ook kende uit haar kindertijd. “Mijn moeder ging altijd koffie kopen bij de koffiebranderij. Ik ging graag mee, want het rook er zo heerlijk. Toen ik zes, zeven jaar was, pikte ik ook al eens wat boontjes uit de keukenkast. Prettig vond ik het om erop te knabbelen, maar achteraf was ik wel heel nerveus.” Omdat haar moeder een job had tot zes uur ’s avonds, woonde Martine in de week bij haar grootmoeder. En ook daar was koffie nooit ver weg. “Mijn bomma had altijd koffie klaar. De kan stond op de Leuvense stoof en kwam er iemand op bezoek dan werden meteen de kopjes uit de kast gehaald. Koffie was een vanzelfsprekend, gastvrij gebaar.”

ELLIE MAEREVOET EN KATRIEN VERVAELE